plej gaja horo de mia eventoplena vivo. La ventoj
hurlis kaj disblovis la negxon sovagxe cxirkaux nia malliberejo, sed
ili ne plu havis la kapablon nin malkuragxigi. Hariso placxis al mi.
Li povintus esti iom pli bone kuirita eble, sed mi ne hezitas diri ke
nenia homo iam pli konvenis al mi ol Hariso, aux havigis al mi tiel
altan gradon de kontentigxo. Mesiko estis suficxe placxa, kvankam iom
altsapora, sed se temas pri auxtenta nutrado kaj delikateco de fibro,
servu al mi Harison. Mesiko havis siajn bonajn kvalitojn--mi ne
entreprenas nei tion kaj mi ne deziras fari tion--sed li ne pli
tauxgis kiel matenmangxajxo ol mumio, sinjoro--nepre ne. Cxu magra?
Ho, benu min! Kaj cxu malmola? Ho, li estis malmolega! Ne eblus ke vi
tion imagu! Ion similan ne eblus ke vi iam imagu.

* * * * *

"Cxu vi volas diri ke--"

"Bonvolu ne interrompi min. Post la matenmangxo ni elektis viron
nomigxantan Valkero, el Detrojto, por la vespermangxo. Li estis tre
bongusta. Poste mi diris tion en letero kiun mi skribis al lia edzino.
Li estis cxiumaniere lauxdindega. Mi memoros cxiam Valkeron. Li estis
iom subkuirita sed ege bongusta. Kaj tiam la sekvintan matenon ni
gxuis Morganon el Alabamo kiel matenmangxajxon. Li estis unu el
la plej bonaj viroj antaux kiu mi iam cxetabligxis--belaspekta,
klerigita, rafinita, scipovis paroli flue plurajn lingvojn--nepra
gxentlemano--nepra gxentlemano li estis, kaj aparte sukplena. Kiel
vespermangxajxon ni prenis tiun Oregonan patriarkon, kaj li ja estis
frauxdulo, ne dubendas--maljuna, malgrasa, malmola, neniu povas imagi
la realecon. Finfine mi diris, 'Sinjoroj, vi rajtas agi lauxvole,
sed miaflanke, _mi_ preferas atendi alian elekton.' Kaj Grajmzo, el
Ilinojso, diris, 'Sinjoroj, ankaux _mi_ atendos. Kiam vi elektos
viron havantan _ion_ por lin rekomendi, felicxe mi aligxos al vi
denove.' Baldaux evidentigxis ke la malkontento pri Daviso de Oregono
estis gxenerala kaj tial, por konservi la bonvolon regintan tiel
placxe ekde kiam ni gxuis Harison, oni okazigis elekton, rezulte de
kio nomigxis Bakero, el Georgio. Li estis bonega! Nu, nu--post tio ni
prenis Dulitlon kaj Hauxkinzon kaj Makelrojon (auxdigxis kelkaj
plendoj pri Makelrojo, cxar li estis malkutime malalta kaj maldika)
kaj Penrodon, kaj du Smitojn, kaj Bajlejon (Bajlejo havis lignan
kruron, kio estis nepra perdo, sed li estis alie bongusta)
kaj Indianknabon kaj gurdiston kaj gxentlemanon nomigxantan
Bukminstero--ko