woud om zijn stilte op den middag.
De wijngaardenier omwond zijn haren met klimop om de stralen van de
zon te weren als hij bukte over de jonge scheuten, en voor den
kunstenaar en den athleet, de beide typen die Griekenland ons
geschonken heeft, vlochten zij in kransen de bladeren van den bitteren
laurier en van de wilde eppe, die anders den menschen tot geen dienst
zouden geweest zijn.

Wij noemen onzen tijd den tijd der nuttigheid, en daar is niet een
enkel ding waarvan wij het nut kennen. Wij zijn vergeten dat het water
kan reinigen, en het vuur zuiveren, en dat de aarde ons aller moeder
is. Het gevolg is dat onze kunst, een kunst van maneschijn, speelt met
schimmen, terwijl de Grieksche, de kunst van zonneschijn, de dingen
rechtstreeks hanteert. Ik ben overtuigd dat in de krachten der
elementen loutering te vinden is, en ik wil tot hen wederkeeren en
leven in hun tegenwoordigheid.

* * * * *

Niet zonder reden of doel heb ik mij in mijn levenslangen dienst der
letteren gemaakt

"Niet minder vrek om klank en lettergreep
Dan Midas om zijn goud."

Ik mag niet bang zijn voor mijn verleden; als de menschen mij
vertellen dat het onherroepelijk is, zal ik hen niet gelooven;
verleden, heden, toekomst zijn een oogenblik in de oogen van God,
onder wiens oogen het ons trachten moet zijn te leven. Tijd en ruimte,
opvolging en uitgestrektheid, zijn enkel toevallige staten der
gedachte; de verbeelding laat hen achter zich en beweegt zich in een
vrije sfeer van ideeele bestaanswijzen. De dingen zijn in hun
wezenheid wat wij hen believen te maken; een ding bestaat naar de
wijze waarop wij het bezien. "Waar anderen", zegt Blake, "enkel den
dageraad zien komen van over den heuvel, zie ik de zonen Gods jubelen
van vreugde." Wat der wereld en mijzelf mijn toekomst leek, verbruide
ik toen ik mij door smading liet verlokken tot een proces tegen
Queensberry; eigenlijk verbruide ik haar lang voordien. Wat voor mij
ligt, is mijn verleden. Ik moet dat leeren aanzien met andere oogen om
te maken dat God het met andere oogen aanziet. Dit kan ik niet door
het te negeeren of gering te schatten of te prijzen of te loochenen;
het is enkel mogelijk door het aan te nemen als een onvermijdelijk
deel van de ontwikkeling van mijn leven en aanleg: door mijn hoofd te
buigen onder al wat ik geleden heb. Hoe ver ik verwijderd ben van den
waarachtigen stand der ziel, komt duidelijk aan den dag uit dezen
brief met