vi ekstere restas?
En templo jam atendas la festeno!"

3
La kok' ekkrias; cxiuj en akordo,
Ekpetas, "Malfermata estu pordo!
Ni povas resti iom nur da tempo,
Nek plu vidigxos cxe la tera bordo!"

4
Printempo, la naskigxo de novjaro!
Revivas nun la juna deziraro;
Sed homo pensa pace nun forigxas,
Cxe fresxaj blankaj floroj de l'kamparo.

5
Iram' pereis, vere, kun jasmeno,
Sed restas lag' alia, kaj gxardeno;
Se vazon de Jamsxid' ne plu ni vidas,
En vino brilas cxiam la rubeno.

6
David' silentis; sed, per vocxo klara,
Al rozo pepas najtingalo kara,--
"Vin' vin' vin' vino, rugxa rugxa vino!"
Kaj roz' rugxigxas, en respond' nesxpara.

7
Plenigu vazon; cxe printempa festo,
Bruligxu gxoje vintra pentovesto;
Mallongan vojon havas tempobirdo
Por flugi, kaj rapidas al la nesto.

8
Cxe urbaj aux cxe kampaj societoj,
La vin' de vivo falas per gutetoj;
Simile, kvazaux floro kadukanta,
De vivo falas vice folietoj.

9
Mil rozoj, oni diras, venos morgaux;
Sed kien iris rozoj de hieraux?
Monato sama, rozojn alportante,
Jamsxidon prenos, Kajkobadon ankaux.

10
Nu; prenu gxi, do, ilin! Kial ni
Pri Kajkobado zorgos? Tie cxi,
Rustum' kaj Zalo ne pli grave estas
Ol la vespermangxad' al vi kaj mi.

11
Ripozu ni cxe tiu cxi herbejo,
Jxus inter la dezerto kaj plantejo;
Neniel je Sultan' aux sklavo pensu,
Kaj lasu la Mahmudon al regxejo.

12
Versolibret' sub arbo tie cxi,
Krucxo da vino, pano nur, kaj vi,
Kantante dolcxe en dezerto, jen!
Dezerto estus Paradiz' por mi!

RUBAIYAT OF OMAR KHAYYAM.

(Translated from the Persian by Fitzgerald).

1
Wake! For the sun who scatter'd into flight
The stars before him from the field of night,
Drives night along with them from heav'n, and strikes
The Sultan's turret with a shaft of light.

2
Before the phantom of false morning died,
Methought a voice within the tavern cried,
"When all the temple is prepared within,
Why nods the drowsy worshipper outside?"

3
And as the cock crew, those who stood before
The tavern shouted--"Open then the door!
You know how little while we have to stay,
And, once departed, may return no more."

4
Now the New Year reviving old desires,
The thoughtful soul to solitude retires,
Where the white hand of Moses on the bough
Puts out, and Jesus from the ground suspires.

5
Iram indeed