n besten winkel voor die zaken op. Doch eene fout mag ik niet
onvermeld laten. Men ontraadde mij een diligence-rit over Beaumont
naar Montdore, en beval mij aan om per spoor tot Issoire en van
daar per diligence naar Montdore te gaan. De beide routen zijn goed,
maar 't bleek me later op de diligence, onder een vriendschappelijk
gesprek met den koetsier, dat de aanbevolen rit eene onderneming van
het Syndicat was, en de rit over Beaumont eene van een mededinger
te Montdore. 't Is te betreuren dat zulke syndicaten zich niet
buiten dergelijke ondernemingen houden; zij verliezen daardoor
het zoo hoog noodige onzijdig karakter. Onder het gesprek met den
beambte van het syndicat bleek mij ook, dat voetreizigers hier tot
de uitzonderingen behooren; in den tijd der auto's krijgen ze een al
te sterke ouderwetsche tint. Ik ontmoette dan ook op den geheelen
tocht geen collega's en in de meeste hotels (herbergen) werd ik
duidelijkshalve als "le Touriste" aangeduid.

Behoorlijk uitgerust met eene kaart, uitgave van het Ministere de
l'Interieur, toog ik er den volgenden ochtend op uit; van Clermont den
weg naar Royat op, naar Chamalieres en van daar langs voetpaden naar
Villars. De omgeving was mooi, maar de wegen waren ongemakkelijk en
hier en daar bitter slecht onderhouden. Gunstig stak daarbij af een
deel van eene oud-romeinsche heerbaan, die me tot Villars bracht;
het is een stuk van den ouden weg van Clermont naar Limoges. Aan
weerskanten een flink verhoogd voetpad; de rijweg belegd met regelmatig
behakte, langwerpig vierkante lavablokken, trots de eeuwen van zijn
bestaan nog een voorbeeld hoe wegen gelegd moeten worden. Van Villars
loopt het pad verder over La Baraque, maar men kan ook door het dorpje
Cheix gaan, al naar dat de vele kronkelingen er u heenleiden. Ik trof
onderweg een vriendelijk oud vrouwtje uit Cheix aan, die mij in de
hitte niet verder wilde laten gaan, eer ik bij haar eene verfrissching
had gebruikt. Na Cheix heeft men nog een aardig kijkje op het dorp
Orcines en gaat dan over den straatweg voorbij het kruispunt Le Font
de l'Arbre naar den Col de Ceyssat. Gedurende die wandeling heeft
men den Puy de Dome steeds rechts voor zich en begint het hoe langer
hoe duidelijker te vinden hoe hij aan dien naam kwam. Op den Col de
Ceyssat staan een drietal herbergen, die zich alle drie met den naam
van hotel tooien, en waar men u keur van maaltijden aanbiedt. Men
heeft dan nog 432 M. te klimmen, en hoe de meeste reiziger