kylli ia ka buit ka jingstad baroh, da kumno u
im pat haba la pom ruh, bad ynda pha la tip ia kita baroh sa pyntip
sha nga ba nga'n sa jop ia u. Te lada pha'n leh kumta nga'n ai buskit
ia pha shibun ho. Kumta u pbah iew soit ia ka. Te une U Kyllong Raja
u la iohih ia ka, bad u la i-bha shisha ia ka, bad u shim iaka ba'n
long ka tynga jong u. U buh ia ka ha Madur. Te kata ka samla ka la
leh ieit ia u shibun eh bad ka kylli byniah ia ka buit ka jingstad
ba u im pat. Hangta une u Kyllong Raja, haba u iohih ba ka leh ieit
shibun u phla ia kiei-kiei baroh hak-a. U ong, "Ka jing im jong-nga ka
long kumne:-- nga dei ban sum ha la ka sngi bad ban sait ia la ki snir
(nangta la khot ia u "U Siem sait-snir"). Hadin kata ngan sa bam ja,
bad y'm don mano-mano ba lah ban pyniap ia nga lada ki'm ioh ia ki
snir. Kumta ka jing-im jong nga ka sydin tang ha ki snir hi." Kumta,
ynda kata ka samla, ka tynga jong u, ka la ioh tip ia kata baroh ka
phah ktin sha u Siem Synteng ba'n wan uno-uno u rangbah ba ka'n iathuh
ia ka jingim bad ka jingiap u Kyllong Raja. Te u Siem Synteng ynda
u la sngow ia kata ka ktin shi syndon u la phah ia la ki rangbah sha
ka. Te ka la iathuh ia kiei-kiei baroh katba u Kyllong Raja u la phla.
Te u Siem Synteng ynda u la tip ia kane baroh u la ai hukum ia ki
briew ba ki'n khiar ban ioh ia u Kyllong Raja. Te ha kawei ka sngi
ki la lap ia u ba u sum bad u la buh ia ki snir ha kata ka jaka ba u
sum ba u mut ban sait ia ki. Hangta uwei u briew uba na Ralliang u la
shim ia ki snir jong u bad u pom ia u; ia kita ki snir u la pyndykut
lyngkot lyngkhai bad u la ai ha ki ksew. Naduh kata ka por u Kyllong
Raja u'm lah shuh ba'n im pat, bad kumta la jop ia ka Madur,
la pynsakyma ia ka jaid Siem Malyniang naduh kata ka por. Te naduh
kata haduh mynta la duh hinniew kyrteng bynriw.
U Manik Raitong and his Flute
In the northern portion of the Khasi Hills which borders on the Bhoi
country there lived a man, by name U Manik. The people nicknamed him
"U Manik Raitong," because he was an orphan, his parents, his brothers
and sisters, and the whole of his clansfolk having died. He was very
poor in addition. U Manik Raitong was filled with grief night and
day. He used to weep and deeply groan on account of his orphanhood
and state of beggary. He did not care about going out for a walk, or
playing like his fellow youths. He used to smear himself with ashes
and dust. He used to pass his days only in weeping and groaning,
bec
|