r ipse fidelissimus Dei
famulus Moises fecerat, de quo scriptum est, quod "eruditus fuerit omni
sapientia Aegyptiorum." Ib. c. 40.

[164] Deus lux est, non quomodo oculi isti vident, sed quomodo videt cor
cum audis, "Veritas est." Aug. de Trin. l. viii. c. 2. vid. sup. p. 47.
not. 66. ad iv. s. 3.

[165] Ad nostri sumus creatoris imaginem creati, cujus est vera aeternitas,
aeterna veritas, aeterna et vera charitas; ESTQUE IPSE AETERNA ET VERA ET
CHARA TRINITAS, neque confusa, neque separata. Aug. de Civ. Dei, i. 28.
Omnino enim Dei essentia, qua est, nihil mutabile habet, nec in
aeternitate, nec in veritate, nec in voluntate: quia aeterna ibi est
veritas, aeterna caritas; et vera ibi est caritas, vera aeternitas; et cara
ibi est aeternitas, cara veritas. Aug. de Trin. iv. prooem.

[166] Dissimilis factus, longe recessisti; similis factus, proxime accedis.
Aug. in Praeloq. Serm. ad Psal. 99.

[167] Hoc enim maxime esse dicendum est quod semper eodem modo sese habet;
quod omnimodo sui simile est; quod nulla ex parte corrumpi ac mutari
potest; quod non subjacet tempori; quod aliter nunc se habere quam habebat
antea non potest. Id enim est quod esse verissime dicitur. Aug. de Morib.
Manich. c. 1. Magnifice igitur et divine Deus noster famulo suo dixit; Ego
sum qui sum; et dices filiis Israel, QUI EST misit me ad vos; vere enim
ipse est, quia incommutabilis est; omnis enim mutatio facit non esse quod
erat. Vere ergo ille est qui incommutabilis est. Aug. de Nat. boni, c. 19.

[168] Cum omnino natura nulla sit malum, nomenque hoc non sit nisi
privationis boni: sed a terrenis usque ad coelestia, et ab invisibilibus
usque ad visibilia, sunt aliis bonis alia meliora; ad hoc inaequalia, ut
essent omnia. Aug. de Civ. Dei, l. ii. c. 22.

[169] Vid. sup. l. v. c. 1. et not. ibid.

[170] Vid. inf. l. xi. c. 13 et 20.

[171] Superbia intumescere, hoc illi est in extima progredi;--progredi
autem in extima, quid est aliud quam intima projicere, id est, longe a se
facere Deum, non locorum spatio, sed mentis affectu? Aug. l. vi. de Musica,
c. 13.

[172] Phantasmata nihil aliud sunt quam de specie corporis corporeo sensu
adtracta figmenta; quae memoriae mandare ut accepta sunt, vel partiri,
multiplicare, contrahere, distendere, ordinare, perturbare, vel quolibet
modo figurare cogitando, facillimum est; sed cum verum quaeritur, cavere et
vitare difficile. Aug. de vera Relig. c. 10.

[173] Aliud [a se] est ipsum lumen quo illustrat