et Verbum Patris, per quod facta sunt omnia, belluam quamdam cum figura
humani corporis suscepisse credatur, displicuerunt sibi, non tamen ad
correctionem, ut redirent ad veritatis viam, totumque hominem a Sapientia
Dei susceptum esse confiterentur, nulla diminutione naturae: sed ampliore
usi audacia, ipsam etiam animam totumque utile hominis alienantes ab eo,
solam carnem humanam eum suscepisse dixerunt. (De 83 div. quaest. qu. 80.)
Et illos respuit Ecclesia Catholica, et expellit eos ex ovibus, et a
simplici et vera fide; et confirmatum est hominem illum mediatorem habuisse
omnia hominis praeter peccatum. Aug. in Ps. l. c.

[178] Photiniani principium Filio Dei ex utero virginis tribuunt, nec
volunt credere quod et antea fuerit. Aug. Ep. 147. c. 7.

[179] Esse enim ad manendum refertur; itaque quod summe ac maxime esse
dicitur, permanendo in se dicitur. Aug. de Mor. Manich. c. 6. Vid. sup. c.
11.

[180] Per hoc enim Mediator per quod et homo, per hoc et via. Quoniam si
inter eum qui tendit, et illud quo tendit, via media est, spes est
perveniendi; si autem desit, aut ignoretur qua eundum sit, quid prodest
nosse quo eundum sit? Aug. de Civ. Dei, l. xi. c. 2. Quid enim prodest
superbienti, et ob hoc erubescenti lignum [crucis] conscendere, de
longinquo prospicere patriam transmarinam? Aut quid obest humili de tanto
intervallo non eam videre, in illo ligno ad eam venienti, quo dedignatur
ille portari? Aug. de Trin. iv. 15.

[181] Altissimo quippe ac saluberrimo sacramento, universa facies, atque,
ut ita dixerim, vultus sanctarum Scripturarum, bene intuentes id admonere
invenitur, ut qui gloriatur in Domino glorietur. Aug. Enchirid. c. 98.

[182] Ad hanc vitae suae partem, ut videtur, respicit Aug. ad Romanianum
scribens (c. Acad. ii. s. 5.) simul tamen conversionem subindicat, cui haec
viam sensim muniebant, quaeque a lectione ejusdem Apostoli profecta est;
quam tamen pro amici indole, adhuc Manichaeismi tenebris obvoluti,
obscurius tangit. "Quoniam nondum aderat ea flamma, quae summa nos
arreptura erat, illam qua lenta aestuabamus, arbitrabamur vel esse maximam.
Cum ecce tibi libri quidam pleni--ubi illi flammulae instillarunt
pretiosissimi unguenti guttas paucissimas, incredibile, Romaniane,
incredibile, et ultra quam de me fortasse et tu credis, (quid amplius
dicam?) etiam mihi ipsi de meipso incredibile incendium concitarunt. Quis
me tunc honor, quae hominum pompa, quae inanis famae cupiditas, quod
denique hujus