. Florebat Aegyptus ea tempestate, non solum eruditis
in Christiana philosophia viris, verum etiam his qui per vastum eremum
commanentes, signa et prodigia Apostolica, simplicitate vitae et cordis
sinceritate, faciebant--ut vere compleretur Apostoli dictum, "quia ubi
abundavit peccatum, superabundavit et gratia." Ruff. H. E. l. ii. c. 8.

[199] Difficilius est virtutem in multiplici hominum genere, et in ista
vita turbulentiore servare.--Difficillimum est hic tenere optimum vitae
modum, et animum pacatum atque tranquillum. Quippe, ut breviter explicem,
hi, [Episcopi presbyteri, diaconi, et cujuscemodi ministri divinorum
Sacramentorum] agunt ubi vivere discitur, illi [Monachi] ubi vivitur. Nec
ideo tamen laudabile Christianorum genus contempserim, eorum scilicet qui
in civitatibus degunt, a vulgari vita remotissimi. Vidi ego diversorium
sanctorum Mediolani, non paucorum hominum, quibus unus presbyter praeerat
vir optimus et doctissimus. De Morib. Eccl. Cath. c. 32, 33.

[200] Vid. sup. p. 134. not. 195.

[201] "Agentes in rebus" "qui Principis jussis obsecundabant, eorum mandata
in provincias perferebant," Magisteriani "item appellati, quod sub Magistro
officiorum militarent." Vid. Jac. Gotofred. ad tit. Cod. Theod. de Agent.
in reb. [t. ii. p. 164 sqq.] Du Cange.

[202] Cohibere, adquiescere. Cohibet, consentit. Conspiratio, conibentia,
consensio. Gloss. Mss. ad Concil. Afr. ap. Du Cange. [Greek: epimuo]
conhibeo. Gloss. Gr. Lat. ibid. ub. plur.

[203] Qui se diligit stultum, non proficiet ad sapientiam, nec fiet
quisquis qualis cupit esse, nisi se oderit qualis est. Aug. de vera Relig.
c. 48.

[204] Vid. sup. l. iii. c. 4.

[205] Haec est enim poena inobedienti homini reddita in semetipso, ut ei
vicissim non obediatur nec a semetipso. Aug. c. Advers. Leg. et propt. l.
i. c. 14.

[206] Vid. sup. ad l. iv. s. 26. p. 59.

[207] Vid. sup. ad l. vii. s. 5. p. 106. n. 156.

[208] Antonius, quando huic monito obtemperavit, decimum octavum, vel, ut
maximum, vicesimam agebat annum. Vid. Athanas. Vit. S. Antonii, s. 2, 3.

[209] Quod cum ait Apostolus, ostendit non esse culpandum carnis
providentiam, quando ea providentur quae ad necessitatem salutis corporalis
valent. Si autem ad superfluas delectationes, atque luxurias, ut quisque in
his gaudeat quae carne cupit, recte reprehenditur, quia providentiam carnis
in concupiscentiis facit. Aug. in exp. quarumd. prop. ex Ep. ad Rom. c. 77.

[210] Vid. sup. l. iii. c. 11.