n tute
kontrauxan al tiu de la cxefvojo kiun li jxus estis lasinta,
opiniante, ke la rabistoj sekvus per tiu cxi, por lin sercxi, kaj ke
la ideo neniam sin prezentus al ili, ke li volus eliri el la cxefvojo
por trairi nekonatan arbaron je la mallumo de kiel maltrankvila
nokto.

Tiamaniere li fine alvenis stepon, kaj, dauxrigis sian vojagxon, en
plena espero atingi vilagxon, kie sia vivo trovigxus senriska. Tuj li
de malproksime ekvidis kandeleton, kiun li rigardis kiel felicxa
steleto, kaj, rajdante tien rapidire, li sin trovis cxe la pordo de
solega dometo, en kiun lin lasis eniri maljunulino, kiu, sciigite, ke
li estis vojonperdinta vojiranto, ricevis lin gastame.

Kiam li sciigis per la mastrino, ke ne estas alia domo en multe da
mejloj, kaj ke sxi povos provizi al li bonan liton, kaj al la cxevalo
logxejon kaj avenon, li ekdankas la cxielon por sia felicxo,
faletinte sur tian modestan kajuton.

Li do konsentis pasi la nokton, sub la sxirmeco de la maljuna
dometanino, kiu lin komprenigis, ke sxia edzo, trancxlignisto, estis
foririnta cxe la plej proksiman urbon por vendi sian komercajxon, kaj
ke, pro la ventega vetero, eble li nur estis revenonta morgauxmatene.

Ferdinando ekzamenis la antikvan sorcxistinon per mil ruzaj demandoj,
al kiuj sxi respondis je tiom da versxajneco kaj naiveco, ke li
konkludis, ke ne estas ia dangxero. Festine vespermangxinte ovojn kaj
sxinkon, li petegis, ke sxi lin alkonduku al la dormocxambro, kie sxi
proponis, ke li kusxigxu.

Tial, je sxia montro, li supreniris ian sxtuparon en cxambron,
meblitan de lito sur kvar apogiloj. La planko estis duonplenigita de
pajlosxargxegoj.

Li sxajne kontentigxis je sia logxejo, kiu ja lin mirigis.

La afabla luigantino, avertinte ke li ne alproksimigxu la kandelon al
la flamigxemajxoj, foriris, kaj, ferminte la pordon, turnis la
sxlosilon de ekstere.

Ferdinando, kutimite esti singardema kontraux siaj kunuloj, havis
gravajn suspektojn, kiam li eltrovis, ke ne estis riglo interne sur
la pordo.

Sekve li proponis ekzameni akurate cxiun objekton en la cxambro; kaj
dum la esplorado li cxagrene trovis viran korpon, ankoraux varman,
kiu, antaux ne longe ponardite, kasxigis inter kelkaj pajlsxargxoj.

Tia eltrovo ne mankis inspiri en la brusto de Ferdinando nedireblan
teruron, cxar li certigxis, ke li mem renkontus la saman sorton
antauxtagigxo, se miraklo ne intervenu por lin protekti. Cxe la
unuaj transportoj de la timego, li alkuris al la fen