meester zich niet tweemaal
laat geven.

Den anderen morgen zouden de inwoners van Saville-Row zeer verwonderd
zijn geweest als men hun verteld had, dat de heer Fogg weder in zijn
woning teruggekeerd was. Deuren en vensters waren gesloten. Geenerlei
verandering had er uitwendig plaats gegrepen.

Inderdaad, nadat zij het station verlaten hadden, had Fogg aan
Passepartout gelast eenige levensmiddelen te koopen, en was toen
in huis gegaan. Zijne gewone kalmte was niet veranderd onder den
vreeselijken slag, die hem trof. Geruineerd, en door de schuld van dien
stommen inspecteur van politie! Na altijd met vasten tred gedurende
de lange tochten voortgeschreden te zijn, na duizenden hinderpalen
overwonnen te hebben, en nog tijd te hebben gehad om eenig goed te
doen op zijn weg, te moeten buigen voor een brutaal feit, dat hij
niet had kunnen voorzien en waartegen hij ongewapend was, dat was
verschrikkelijk. Van de aanzienlijke som gelds, welke hij bij zijn
vertrek medegenomen had, was nog maar een klein gedeelte over. Zijn
fortuin bestond slechts uit twintig duizend pond, gedeponeerd bij
de gebroeders Baring, en die twintig duizend pond moest hij aan
de Reform-club afstaan. Na zooveel verspild te hebben, zou hem de
gewonnen weddenschap niet veel verrijkt hebben--het is waarschijnlijk
dat hij zich niet wilde verrijken, want hij behoorde tot die menschen,
die voor de eer wedden--doch nu de weddenschap verloren was, was
hij geruineerd. Maar hij had zijn partij gekozen, en wist wat hem te
doen stond. Een kamer in zijne woning in Saville-Row werd aan Aouda
afgestaan. De jonge dame was wanhopend. Door eenige woorden van Fogg
had zij begrepen, dat deze eenig noodlottig plan koesterde.

Men weet, tot welke rampzalige uitersten de engelsche monomanen kunnen
overgaan, zoo zij door een idee fixe worden beheerscht. Ook sloeg
Passepartout, zonder het te laten merken zijn meester gade. Eerst
echter was hij naar zijne kamer gegaan en had daar de gaspit
uitgedraaid, die nu tachtig dagen brandde.

Hij had in de brievenbus een nota gevonden der gasmaatschappij en hij
begreep, dat het meer dan tijd was om die onkosten te doen ophouden,
waarvoor hij aansprakelijk was.

De nacht ging voorbij. Fogg was naar bed gegaan, maar
had hij geslapen? Wat Aouda betreft, zij had geen oogenblik
gerust. Passepartout had als een hond voor de deur van zijn meester
gewaakt.

Den anderen morgen liet Fogg hem bij zich komen en gaf in korte woorden
te kennen,