," sprak Passepartout bij
zich zelven.

Hij merkte in die kamer ook een lijstje op dat boven de pendule
hing. Dit behelsde het programma van hetgeen hij dagelijks had te
doen. Het bevatte, van des morgens acht ure af, op welk uur Phileas
Fogg opstond, tot half twaalf, wanneer hij zich naar de Reform-club
begaf om te ontbijten, alle bijzonderheden van den dienst: thee en
geroosterd brood ten acht ure drie en twintig minuten; scheerwater
ten negen ure zeven en dertig, het haar in orde brengen ten negen
ure vijftig enz. Van half twaalf des voormiddags tot twaalf ure 's
nachts, op welk uur de stelselmatige Engelschman zich te rust begaf,
was alles bepaald, voorzien en geregeld. Passepartout had er pleizier
in dit programma te bestudeeren en de verschillende punten er van in
zijn geheugen te prenten.

Wat de garderobe van zijn meester betreft, deze was volmaakt in orde
en bewonderenswaardig gerangschikt. Elke broek, jas of vest had een
nummer, dat correspondeerde met een register, waarop de dagen waren
vermeld waarop de verschillende stukken waren ingekomen of uitgingen,
alsmede de tijd van het jaar, waarin zij op hunne beurt moesten worden
gedragen. Hetzelfde stelsel was gevolgd voor de schoenen en laarzen.

Kortom, dit huis in Saville Row, dat in de dagen van den beroemden
maar losbandigen Sheridan de tempel der wanorde moest zijn geweest,
bevatte thans de gemakkelijkste meubels, die van eene onbekommerde
levenswijze getuigden. Er was geen bibliotheek, er waren geene boeken,
want deze zouden voor den heer Fogg volkomen nutteloos zijn geweest,
daar de Reform-club twee bibliotheken tot zijne beschikking stelde, de
een van werken van smaak, de andere van wetenschap. In de slaapkamer
stond eene brandkast van gemiddelde grootte, die zoowel tegen de
dieven als tegen de vlammen bestand was. Wapens bevatte het huis niet,
geen enkel voorwerp voor den oorlog of de jacht. Alles bewees dat de
bewoner zeer vredelievend was.

Na de geheele woning tot in de geringste bijzonderheden te hebben
opgenomen, wreef Passepartout zich in de handen, zijn breed gelaat
begon te glinsteren en vroolijk herhaalde hij bij zich zelven:

"Het bevalt me; 't is juist een kolfje naar mijne hand. Wij zijn het
volkomen eens, die mijnheer Fogg en ik. Een huiselijk en ordelijk
man. Een echte automaat. Nu, ik ben er niet rouwig om een mechaniek
te bedienen."

DERDE HOOFDSTUK.

Een gesprek dat Phileas Fogg duur te staan kan komen.

Phileas Fogg had