an tian deliron, sed apenaux trapasis
miajn lipojn la linio,

"Vidu afablan paciencon rideti pri doloro," kiam li mankaptis mian
pojnon, flustrante kiel homo spertanta mortalan timon:

"Silentu! Antauxe sxi kantis tiumaniere al Bocxjo sed malkonsentis
kanti al mi. Mi jxuris vippeli la diablon el sxi kaj mi plenumis
la jxuron. Sed, eksciu, ke antaux ol trancxi al si la gorgxon sxi
promesis min hanti kaj tiun promeson sxi nun plenumas!"

Li fingreindikis ion malantaux mi kun aspekto de tiel pala malgxojo
ke senvole mi ekrigardis transsxultron kaj eksaltetis kvazaux vidinte
veran fantomon; cxar, elgvatantan la malhelon de tiu interna cxambro,
mi vidis ombran vizagxon cxirkauxtan de nigra hararo kaj perceptis
sube, cxe-gorgxe, iun skarlatajxon. Post minuto mi ekkonsciis ke
temis nur pri Roberto kiu antauxenklinigxis ekde la piedo de sia
lito, envolvite en griza armekovrilo kaj elmontrante super gxi parton
de sia rugxa cxemizo, dum lia longa hararo elstaris dormtauxgite.
Sed kia stranga mieno sursidis lian vizagxon! La sendifekta flanko
alfrontis min, fiksite kaj senmove same kiel kiam mi unuan fojon
gxin observis--malpli absorbite nun, tamen pli intensa. Liaj okuloj
briletis, liaj lipoj disapartigxis kiel tiuj de homo auxskultanta per
cxiu senso. Lia tuta aspekto pensigis min pri cxashundo al kiu la
vento alportis la odoron de ne antauxe atendita predo.

"Cxu vi konas lin, Roberto? Cxu li parolas pri vi?"

"Mia Cx'elo, ne, S'jorino. Cxiuj ili posedas duondekduon da Bocxjoj.
Mi nur vekigxis cxar mi auxdis mian nomon. Temas nur pri tio."

Li parolis tre nature kaj rekusxigxis dum mi revenis al mia zorgato,
supozante tiun paroksismon lia lasta. Sed post cetera horo mi
rimarkis esperigan sxangxon. La tremo moderigxis, la malvarma
sxvito malaperis, lia spirado estis pli konstanta, kaj Dormado,
la sanigisto, malsuprenvenis por savi lin aux lin forkonduki
delikatmove. D-ro Franko alvenis kontroli lian kondicxon je
noktomezo, petis ke mi tenu la cxambron malvarma kaj trankvila
kaj ne forgesu devigi la kapitanon trinki specialan medikamenton
tuj post lia vekigxo. Ege senzorgigite, mi kusxigis la kapon
sur la brakojn, malkomforte interfalditajn sur la tableto, kaj
jugxis min preta plenumi unu el tiuj heroajxoj kiujn scipovigas
longa ekzercado--"unuokulan dormadon"--kiel ni kutimas diri:
duondormetadon dum kiu dormas cxiuj sensoj krom la auxdo. La plej
minimuma murmuro aux movo gxin interrompos kaj revigligos onian
intelekton,