en mia posxo. N' ekkriu, cxar ke
necesus al vi kriadi longan tempon, kun mia mano sur via busxo,
antaux ol k' oni auxdus vin. Restu senmove kaj mi diru al vi kion mi
'stas faronta."

"Sinjoro Jesuo helpu nin! Febro lin atingis en subita perforta
maniero, kaj lia kapo sencerbumigxas. Mi devas indulgi lin gxis kiam
alvenos iu." Celante plenumi tiun rapidan decidon mi penadis diri,
tute trankvile:

"Mi restos senmove kaj auxskultos vin. Sed bonvolu malfermi la
fenestron. Kial vi gxin fermis?"

"Mi b'dauxras ne povi fari tion, S'jorino. Se m' farus tion, vi
trasaltus gxin aux ekkriegus kaj m' ankoraux ne pretas. Mi fermis
gxin por vin dormigi. Varmo vin dormigus pli rapide ol iu ajn cetera
rimedo mia."

La kapitano movigxetis kaj murmuris malforte, "Akvon!" Instinkte mi
starigxis por havigi iom al li sed la peza mano redescendis sur mian
sxultron kaj en la sama rezoluta tono Roberto diris:

"L' akvo foriris kun la medikamento. Lasu lin alvokadi."

"Bonvolu permesi ke mi iru al li. Li mortos se oni malkonsentas
prizorgi lin."

"Li mortu! Kaj vi n' enmiksigxu en l' aferon, S'jorino, mi petas!"

Malgraux lia mallauxta tono kaj respektema maniero, mi vidis murdon
en lia rigardo kaj malfortigxis pro timo. Tamen la timo instigis
min kaj, apenaux konsciante pri mia gesto, mi kaptis la manojn min
malliberigintajn kaj ekkriis:

"Ne, ne! Vi lin ne mortigu! Malnoble estas difekti senhelpulon. Kial
vi malamas lin? Li ne estas via mastro."

"Li estas mia frato."

Mi sentis tiun respondon de kapo al piedo, jam ekkompreninte kun
svaga sed senerara antauxscio la baldaux anoncotan informajxon.
Restis al mi ununura petego kaj gxin mi faris.

"Roberto, diru al mi la signifon de cxio tio. Ne estigu krimon kaj
duonrespondecigu min pri gxi. Estas pli bona rimedo por gxustigi
malgxuston ol perforto. Mi helpu vin malkovri gxin."

Mia vocxo tremetis dum mi parolis kaj mi auxdis la timigitan
batetadon de mia koro. Ankaux li auxdis gxin kaj se iam fareto mia
gajnis karecon aux respekton de li, lia memorado pri gxi helpis min
tiam. Li malsuprenrigardis, sxajnis starigi demandon al si. Mi ne
scias kio gxi estis, sed la respondo min favoris cxar kiam la rigardo
denove levigxis liaj okuloj estis mornaj sed ne senesperaj.

"Mi jes ja rakontos l' aferon al vi, S'jorino. Sed komprenu, tio ne
sxangxos la situacion. La 'nabo 'partenas al mi. Mi lasos al Nia
S'joro la sxancon forpreni lin unue. Se Li malkonsentos, konsentos
mi."

"Ho, ne!