vi estis kun li kiam li vundigxis? Kiel la afero okazis?"

"Jes, S'jorino. L' afero havas ion strangan. Cxar sxajnis k' li konas
la ulon kiu lin mortigis kaj k' l' ulo konas lin. Mi n' kuragxas
pridemandi, sed mi su'pektas k' iaman pasintan tempon unu mastris l'
alian. Cxar kiam ili alkrocxigxis kune, l' ulo ekkriis: "Bocxjo!" Kaj
Dano respondis ekkrie: "Mast'o Nedo!" Tiam ili kune ekluktis."

Mi sidigxis subite cxar la malnovaj kolero kaj kompato interbatalis
en mia koro kaj samtempe mi deziregis kaj timegis auxdi la sekvontan
raporton.

"Vi vidu, kiam la Kolonelo--nia Cx'ela S'joro konservu lin kaj
lin rev'nigu al ni!--ankoraux ne certas, vi scias, S'jorino,
kvankam 'stas jam antaux du tagoj k' ni lin perdis--nu, kiam la
Kolonelo kriegis 'Antauxenhastu, 'naboj, hastu antauxen!', Dano
forrapidegas kvazaux li celas kapti la fuorton solapersone. Mi apudas
lin kaj restas proksime al li dume k' ni trairas la ringfosajxon kaj
surgrimpas la muron. Ho! cxu cxi tio ne 'stis hastegajxo?" Kaj la
knabo suprensvingis la sanan brakon kun sovagxa kriego, kvazaux la
nura memorajxo pri tiu vigliga momento lin denove superversxus en eka
ventego de nebridebla ekscitigxo.

"Cxu vi sentis timon?" mi diris, starigante la demandon kiun virinoj
ofte starigas, kaj ricevante la respondon kiun preskaux cxiam ili
ricevas.

"Ne, S'jorino!"--emfazo sur la vorto 'S'jorino'--"mi pripensis
n'nion krom la damnotaj Suduloj kiuj senkapigas nin, strektrancxas
nin, forigas al ni l' orelojn kiam ili nin kaptas. Mi celegis enirigi
taglumon en almenaux unu el ili kaj tion mi faris. 'Speras ke placxis
al li."

"Evidentas ke tion vi faris. Nu dauxre parolu pri Roberto cxar mi
devus esti en dejxorado."

"Li atingis la supron inter l' unuaj. Mi venis tuj post li kaj,
kvankam la tut' afero finfarigxis en ununura momento, mi m'moras kiel
gxi okazis, malgraux mia kriegado kaj fr'neza cxirkauxbatado. Jxus
tie kie ni 'stis, iuspeca oficiro cxirkauxsvingadis sian glavon kaj
kuragxigadis kriege siajn virojn. Dano lin ekvidis en granda pafbrilo
kiu preterpasis. Li forjxetis sian pafilon, efektivigis saltegon kaj
'takis l' ulon kvazaux tiu 'stus Gxefo, Borigardo kaj Lio unuigxintaj
en solan personon. Mi grimpacxis post li kiel eble plej rapide sed
atingis la supron nur s'ficxe frue por vidi lin ricevi trakorpan
glavosxovegon kaj forfali malsupren en la fosajxon. Ne n'cesas
demandi kion mi faris en la sekvinta momento, S'jorino, cxar 'penaux
scias tion mi mem. M