jxetu lin! (Oni eljxetas la ebriulon.)

DOKTORO STOCKMANN
Cxu mi rajtas paroli?

ASLAKSEN
(sonorigas) Sinjoro doktoro Stockmann parolos!

DOKTORO STOCKMANN
Ke tio okazus nur antaux kelkaj tagoj, ke oni kuragxus provi kiel
cxi-vespere bari al mi la parolrajton! Kiel leono mi defendus miajn
sanktajn homajn rajtojn! Sed nun tio por mi ne gravas; cxar nun mi
havas pli grandajn aferojn por priparoli.

(La amaso densigxas cxirkaux li. _Morten Kiil_ aperas inter la
cxestarantoj.)

DOKTORO STOCKMANN
(dauxrigas) Mi pensis, kaj mi cerbumis multe dum la lastaj tagoj, --
cerbumis pri multaj aferoj, tiel ke fine komencis turnigxi en mia
kapo.

LA MAGISTRANTO
(tusas) Hm --!

DOKTORO STOCKMANN
-- sed jen mi klare vidis la rilatojn; mi travidis la konekson tute
klare. Kaj tial mi staras cxi tie hodiaux. Miaj samcivitanoj, mi
volas funde senvualigi por vi kasxitajn aferojn! Mi montros al vi
malkovron multe pli gravan, ol tiun malgravajxon, ke nia
akvokondukilo estas venena, kaj ke nia banejo por sano kusxas sur
infektita grundo.

MULTAJ VOCxOJ
(kriante) Ne parolu pri la banejo! Ni ne volas auxdi tion. Nenion pri
gxi.

DOKTORO STOCKMANN
Mi diris, ke mi volas paroli pri la granda malkovro, kiun mi faris la
lastajn tagojn, -- la malkovro, ke cxiuj niaj spiritaj vivofontoj
estas venenaj, kaj ke nia tuta civitana socio kusxas sur la infektita
grundo de la mensogo.

KONSTERNITAJ VOCxOJ
(duonlauxte) Kion li diras?

LA MAGISTRANTO
Kia kulpigo --!

ASLAKSEN
(kun la mano sur la sonorilo) Mi petas la parolanton sin moderi.

DOKTORO STOCKMANN
Mi amis mian hejmurbon tiel kore, kiel iu povas ami la hejman lokon
de sia juneco. Mi ne estis maljuna, kiam mi forvojagxis, kaj la
distanco, sopiro kaj memoro kvazaux jxetis pli grandan brilon sur
lokon kaj homojn.

(disaj manfrapado kaj aplauxdo auxdigxas)

DOKTORO STOCKMANN
Kaj jen mi sidis dum multaj jaroj en terura forejo longe fore tie
norde. Kiam mi vizitis kelkajn el tiuj homoj, kiuj logxis dise inter
la sxtonejoj, sxajnis al mi multfoje, ke estus pli avantagxe por la
bedauxrindaj povruloj, havi bestokuraciston tie anstataux homon kiel
mi. (murmurado en la salono)

BILLING
(demetas la plumon) Nun, dia morto, mi neniam auxdis --!

HOVSTAD
Tio estas insulto kontraux estiminda laborista klaso!

DOKTORO STOCKMANN
Atendu nur iomete! -- mi opinias, ke neniu povas imputi al mi, ke mi
forgesis mian hejmurbon tie norde. Mi kvazaux kusxis sur ovo kiel
molanaso; kaj tio kion