XV. Quae de Deo deque Angelis et informi materia sentit Augustinus,
non possunt oblocutores negare. 233

XVI. Rem habere non vult cum iis qui contradicunt veritati divinae. 235

XVII. Ut coeli et terrae nominibus aliud et aliud intelligi potest. 236

XVIII. Quis error innoxius in Scripturis. 237

XIX. Quae liquido vera. 238

XX. _In principio creavit_ etc. varie intellectum. id.
{305}

XXI. _Terra erat invisibilis_ etc. varie intellectum. 239

XXII. Aliquid esse a Deo conditum, de quo sileat liber Genesis, nihil
repugnat. 240

XXIII. Duo dissensionum genera in Scripturis interpretandis. 241

XXIV. Ex multis veris non debet fidenter asseri hoc aut illud
sensisse Moysen. id.

XXV. Adversus eos qui aliorum interpretandi rationem temere
rejiciunt. 242

XXVI. Qui sermo deceat Scripturam. 243

XXVII. Scripturam decet humile simplexque verborum genus. 244

XXVIII. Ut varie intelligitur ab eruditis Scriptura. id.

XXIX. Quot modis dicitur aliquid prius. 245

XXX. Tractatores Scripturae diversa sentientes, concordent invicem
charitate et studio veritatis. 247

XXXI. Sensisse putandus est Moyses quidquid veri potest in ipsius
verbis inveniri. 247

XXXII. Veri Scripturae sensus a Spiritu sancto revelantur. 248

LIBER DECIMUS TERTIUS.

I. Invocat Deum, cujus bonitate se praeventum agnoscit. 249

II. Creaturae ex Dei bonitate subsistunt et perficiuntur. id.

III. Ex Dei gratia omnia. 251

IV. Deus non eget rebus conditis. id.

V. Trinitas qui Deus est, ex primis verbis Geneseos intelligitur. 252

VI. Cur dictus est Spiritus superferri super aquas. id.

VII. Effectus Spiritus sancti. id.

VIII. Intellectuali creaturae ad beatam requiem non sufficit quidquid