n la sledeto. La servistoj
hejme estus ege hejtigante la fornojn --

HILDE
Jes, cxar estus ege malvarme tiun tagon?

SOLNESS
Ege akre -- ja. Kaj ili volis, ke estu varme por Aline, kiam sxi
envenus.

HILDE
Cxar sxi ja estas ege frostema, sxi.

SOLNESS
Sxi _estas_. Kaj okazus dum la veturo hejmen, ke ni vidus la
fumon.

HILDE
Nur la fumon?

SOLNESS
Unue la fumon. Sed kiam ni venus al la gxardena barilpordo, ni vidus
la malnovan lignan keston en ruligxantaj fajroflamoj. -- Tiel mi
deziris ke okazu, komprenu.

HILDE
Sed, je Dio, ke gxi tiel okazus!

SOLNESS
Jes, vi diras, Hilde.

HILDE
Nu, sed auxskultu nun, konstruestro. Cxu vi estas tute certa, ke la
fajro originis en la eta fendo en la kamentubo?

SOLNESS
Ne, kontrauxe. Mi estas tute certa, ke la fendeto en la tubo havis
neniun rilaton al la fajro.

HILDE
Nu kio!

SOLNESS
Tute klare pruvigxis, ke la fajro ekflamis en vestajx-cxambreto, --
en tute alia parto de la domo.

HILDE
Sed kial vi do sidas tiel babiladante pri tiu fendita kamentubo!

SOLNESS
Cxu mi rajtas paroli pli kun vi, Hilde?

HILDE
Jes, se vi nur parolos prudente, --

SOLNESS
Mi provos. (li lokigas sian segxon pli proksimen)

HILDE
Do, ekparolu, konstruestro.

SOLNESS
(konfidence) Cxu ne ankaux _vi_ tion kredas, Hilde, ke ekzistas iuj
selektitaj homoj, kiuj ricevis la potencon kaj kapablon _deziri_ ion,
_avidi_ ion, _voli_ ion -- tiel intense kaj tiel -- tiel necedigeble
-- ke fine ili _devas_ tion akiri. Cxu vi ne tion kredas?

HILDE
(kun nedifinebla esprimo en la okuloj) Se _tiel_ estas, ni iam vidos
-- cxu _mi_ apartenas al tiuj selektitaj.

SOLNESS
Ne estas la memo _sola_, kiu kauxzas tiajn grandajn reagojn. Ho ne,
-- la helpantoj kaj servantoj, -- ili devas ja kunagi, ankaux ili, se
io farigxu. Sed ili neniam venas de si mem. Oni devas ilin persiste
voki. Interne en si mem do, vi komprenas.

HILDE
Kiaj helpantoj kaj servantoj estas tiuj?

SOLNESS
Ho, pri ili ni parolu alian fojon. Ni restu nun pri la fajro.

HILDE
Cxu vi ne opinias, ke tiu fajro venus -- ecx se vi ne estus
dezirinta?

SOLNESS
Se maljuna Brovik estus posedinta la domon, neniam gxi estus brulinta
tiel oportune por _li_. Pri tio mi certas. Cxar li ne komprenas voki
la helpantojn, li, kaj ankaux ne la servantojn. (ekstaras en
maltrankvilo) Vi vidas, Hilde, ke tamen estas mia kulpo, ke la du
knabetoj devis pagi per la vivo. Kaj cxu mi ne ankaux kulpas pro
_tio_, ke Aline ne farigxis ti