parolado montras, ke ni estas
samlandanoj. Sciigu al mi tion, kio okazis al vi."

"Nia afero, sinjoro, estas trolonga por gxin diri al vi, dum tiuj, kiuj
volis mortigi nin, restas tiel proksime. Mia nomo estas Pauxlo.
Iomvorte, sinjoro, mia sxipanaro eljxetis min el mia sxipo, kiun vi tie
vidas, kaj min lasis tie-cxi por morti. Mi povis apenaux farigi ilin, ke
ili englavingu siajn glavojn jam eltiritajn por min mortigi. Ili
elmetis min kun la du jenaj viroj, mia amiko, kaj la sxipoficiro."

"Kien ili iris?" mi demandis.

"Tien, en la arbajxeton apudan. Mi timas, ke ili min ekvidis kaj auxdis;
tiuokaze mortigos nin."

"Cxu ili havas pafarmilojn?"

"Ili havas kvar pafilojn; unu, en la boato nun."

"Nu, lasu al mi cxion fari!"

"Estas du viroj pli malbonaj ol la ceteraj" li diris. "Krom tiujn, la
aliaj reveturigis la sxipon."

Mi jugxis, ke estus plej bone, se mi regparolus al Pauxlo, kaj mi diris,
"Se mi savos vian vivon regigxos du aferoj, kiujn vi devas plenumi."

Sed li legis miajn pensojn, kaj rediris, "Savinte mian vivon, faru
lauxvole pri mi kaj mia sxipo, kaj veturigu gxin, kien vi placxos."

Mi konkludis, ke la du boatgardoj estis surtere, tial tuj ordonis
Vendredon, ke li alportu la remilojn, la velojn, kaj la pafilojn. Nun
la sxipo estis kvazaux en miajn manojn. Kiam la viroj revenis al la
boato, ili koleregigxis, cxar la boato nun nek havas velon nek remilojn,
kaj ili ne sciis kiamaniere atingi la sxipon.

Mi auxdis ilin interparoli, ke tiu-cxi estas stranga insulo, ke koboldoj
venis al la boato kaj forprenis la velojn kaj remilojn. Mi povis vidi,
ke kolerege ili kuris tien-reen; jen sidigxis boate, jen reiris
surteron.

Kiam ili aproksimigxis, Pauxlo kaj Vendredo deziris ke mi tuj ataku
ilin. Sed mi deziris indulgi ilin, kaj mortigi malmultajn lauxeble. Mi
ordonis ke du viroj, lauxteren rampu manepiede, por ke oni ilin ne
vidu; kaj, alproksimigxinte ilin, ne pafu gxis mi gxin ordonos.

Baldaux tri el la sxipanaro alproksimigxis. Gxistiam mi nur auxdis iliajn
vocxojn; sed, alproksimigxinte, ke mi ilin povis vidi, Pauxlo kaj
Vendredo levigxis kaj pafis. Du viroj falis mortpafitaj, la du plej
malbonaj el la sxipanaro, kaj la tria forkuris. Je la pafilbruo, mi
alkuris, sed estis tiel malluma, ke la viroj ne povis eltrovi, cxu ni
estas tri aux tri dudekoj.

Okazis, kiel mi deziris, cxar mi auxdis ke la viroj demandis: "Al kiuj
ni devas kapitulaci, kaj kie ili estas?" Vendredo respondis, ke Pauxlo