dde er zich een sterke lucht,--de
doordringende lucht van salpeterdamp,--en ongetwijfeld zou het
regenwater, gedurende dit onweer verzameld, een groote hoeveelheid
salpeterzuur bevat hebben.

"De bliksem is ergens ingeslagen...." zei Mac Neil.

"Storr! Kalouth! Parazard!" schreeuwde Banks.

De drie mannen stormden de zaal binnen. Gelukkig was niemand getroffen.

De ingenieur opende toen de deur der veranda en begaf zich op het
balkon.

"Daar!.... kijk!...." riep hij.

Op tien passen afstand, links van den weg, was een enorme vijgeboom
door den bliksem getroffen. Bij het onophoudelijk lichten, kon men
zien als op klaarlichten dag. De ontzaglijke stam, die door zijne
uitspruitsels niet meer kon gedragen worden, was dwars over de naburige
boomen heen gevallen. Hij was in zijn geheele lengte netjes van den
bast ontdaan en een lange reep schors, door de rukwinden als een slang
heen en weder bewogen, zweepte al draaiende de lucht. Dit afscheuren
van den bast moest zeker van onderen naar boven geschied zijn, onder
de werking van een buitengewoon hevigen, opstijgenden bliksemstraal.

"'t Scheelde weinig of het Stoomhuis was getroffen!" zei de
ingenieur. "Toch moeten we blijven, want 't is hier nog veiliger
schuilplaats dan die der boomen!"

"Laat ons dus blijven," antwoordde kolonel Munro.

Op dit oogenblik deed zich een geschreeuw hooren. Waren het onze
metgezellen, die eindelijk terug kwamen?

"'t Is de stem van Parazard," zei Storr.

En werkelijk was het de kok, die, onder de achterste veranda staande,
ons luidkeels riep.

We ijlden onmiddellijk naar hem toe.

Op minder dan honderd meters afstand, achter en aan de rechterzijde van
het kamp, stond het vijgeboomenbosch in brand. De hoogste toppen der
boomen verdwenen reeds in de vlammen. De brand nam met ongeloofelijke
hevigheid toe in de richting van het Stoomhuis, dat dus in het grootste
gevaar verkeerde.

Een langdurige gebrek aan regen, de hooge temperatuur gedurende de
drie maanden van het heete jaargetijde, hadden boomen, struiken,
kruiden en planten verdroogd. De brand voedde zich met al die licht
ontvlambare brandstoffen en, zooals het menigmaal in Indie gebeurt,
dreigde het geheele bosch verteerd te worden.

En werkelijk zag men dat het vuur al grootere kringen beschreef
en hoe langer hoe dichter naderde. Indien het de plek van het kamp
bereikte, zouden binnen weinige minuten de twee wagens vernield zijn,
want hunne dunne paneelen konden ze niet vo