eraras, li
nur supozos ke min devojigis iu cirkonstanco pri kiu li ne penados
enketi. Se mi pravas tamen, granda avantagxo atingigxas. Konsciante
pri la murdoj, tamen senkulpa tiurilate, kompreneble la Franco
hezitos alrespondi la reklamon kaj postuli la rehavigon de la
orangutano."

"Li rezonos tiumaniere. 'Mi estas senkulpa. Mi estas malricxa. Mia
orangutano altvaloras--al homo situanta en miaj cirkonstancoj, vera
fortuno en si. Kial maldisponigi min pri gxi pro senkauxzaj timoj
pri dangxero? Jen gxi estas, preta al mia manpreno. Gxi malkovrigxis
en Bulonjo-Arbaro, cxe fora distanco disde la bucxadsceno. Kiel oni
povus iam suspekti ke bruta besto efektivigis la misfaron? La polico
kulpas. Ili malsukcesis malkovri la plej malgrandan indicon. Ecx se
ili spurus la beston, ne eblus al ili pruvi mian konscion pri la
murdo aux kulpigi min pro tiu konscio."

"'Antaux cxio, oni _jes ja_ min konas. La reklaminto min nomumas
posedanto de la besto. Mi ne certas gxis kiu limo povas etendigxi lia
scio. Se mi malkonsentas depostuli havajxon de tiel alta valoro kaj
kiun oni scias ke mi posedas, mi suspektigos almenaux la simion. Mi
kutimas atentigi nek min nek la beston. Mi respondos al la reklamo,
rehavos la orangutanon kaj gxin zorge retenos gxis kiam forblovumos
tiu afero.'"

En tiu momento ni auxdis pasxon sur la sxtuparo.

"Pretigu viajn pistolojn," diris Dupino. "Tamen nek uzu nek vidigu
ilin antaux signalo de mi."

La cxefpordon de la domo ni antauxe postlasis en malfermado kaj la
vizitanto, jam enirinte sen sonigi, antauxenvenis plurajn pasxojn
sur la sxtuparo. Nun tamen li sxajnis heziti. Baldaux ni auxdis lin
descendi. Dupino jam movigxis pordodirekten kiam denove ni auxdis
lin suprenvenadi. Li ne forturnigxis duan fojon sed alproksimigxis
rezolute kaj frapsonigis la pordon de nia cxambro.

"Eniru!" diris Dupino felicx- kaj bonkorvocxe.

Viro eniris. Li estis maristo, evidente--alta, solida, muskola
persono havanta iom cxioriskulan, tute ne sencxarman mienon. Lian
vizagxon, ege sunbruligitan, barbo kaj lipharoj pli ol duone kasxis.
Li kunportis grandan kverkan klabon, sed sxajnis alie senarmila. Li
riverencis malgracie kaj diris al ni "Bonan vesperon" kun Franca
parolmaniero kiu, kvankam iom pensiganta pri Novkastelo, auxdigis
rekoneblan Parizan ekdevenon.

"Bonvolu sidigxi, mia amiko," diris Dupino. "Cxu mi rajtas supozi ke
vi alvenas rilate al la orangutano? Honestavorte, mi preskaux envias
vian posedrajton