de la cxambro de
S-rino Lespanajo en la kvara etagxo de sxia domo. Hastante al la
konstruajxo, gxi perceptis la fulmsucxilon, suprengrimpis laux gxi
kun nekonceptebla facilmovo, alprenis la sxutron, kiu estis jxetita
entute kontraux la muron, kaj pere de tiu sin svingis plendistance
sur la kaptabulon de la lito. La tuta agadaro efektivigxis en malpli
ol unu minuto. La sxutron la orangutano remalfermis piedbate enirante
la cxambron.

La maristo intertempe kaj gxojigxis kaj konsternigxis. Nun li ege
esperis povi rekapti la bruton cxar gxi apenaux povos eskapi el la
kaptejo en kiun gxi jxus eniris krom pere de la sucxilo, cxe la
malsupro de kiu la posedanto povus rehavi gxin. Aliflanke li multe
pritimis kion povus fari la simio en la domo. Tiu lasta pensado
instigis la viron dauxre postsekvi la fugxinton. Fulmsucxilon oni
povas facile lauxgrimpi, precipe maristo. Kiam li atingis tamen
la nivelon de la fenestro, kiu situis malproksime maldekstre,
lia suprenirado cxesis. Cxio kion li povis fari estis klinigxi
maldekstren por iom ekvidi la internon de la cxambro. Tiu ekvido
preskaux faligis lin de sur la sucxilo pro troigo da hororo.

En tiu momento interrompis la nokton tiuj acxaj sxirkriegoj
ekmaldormigintaj la logxantojn de Kadavrejo-Strato. Sinjorino
Lespanajo kaj sxia filino, surportante dormvestajxojn, versxajne
priokupigxis arangxante dokumentojn en la jam menciita ferkofro
antauxe rulita en la mezon de la cxambro. Gxi estis malfermita
kaj ties enhavajxoj kusxis apude sur la planko. Devas esti ke la
viktimoj sidis malalfrontante la fenestron kaj, jugxante laux la
eta tempodauxro forpasinta inter la eniro de la besto kaj iliaj
sxirkriegoj, oni rajtas supozi ke ili ne tuj gxin ekvidis. La
klaksonon de la sxutro ili atribuintus kompreneble al la vento.

Kiam la maristo enrigardis, la bestego jam alprenis Sinjorinon
Lespanajon per la hararo (kiu estis malfiksa cxar sxi kombis gxin)
kaj svingis la razilon antaux sxia vizagxo, imitante barbirajn
gestojn. La filino kusxis sternite kaj senmove, sveninte. La kriegoj
kaj baraktoj de la maljunulino (dum kiuj la hararo estis forsxirita
de sur sxia kapo) finagis sxangxante la versxajne pacajn celojn de
la orangutano en kolerajn entreprenojn. Per unu rezoluta svingo de
sia muskola brako gxi preskaux fortrancxis sxian kapon disde sxia
korpo. Kiam la besto ekvidis sangon, gxia kolero pligrandigxis en
deliron. Grincigante la dentojn, flagrigante kvazauxan fajron el la
okuloj, gxi