atakis la korpon de la frauxlino, enfiksis siajn timigajn
ungegojn en sxian gorgxon, ilin retenis tie gxis kiam sxi mortis.

Gxiaj nomadaj kaj sovagxaj rigardoj atingis en tiu momento la kapon
de la lito super kiu nun videblis la vizagxo de gxia mastro, rigida
pro hororo. La frenezo de la besto, kiu sendube dauxre memoris la
teruran vipon, tujege sxangxigxis en timegon. Nun prikonsciante
sian punindan kulpon, gxi sxajnis deziri kasxi siajn sangajn farojn
kaj saltetis cxirkaux la cxambro en krizo de nervoza ekscitigxo,
faligante kaj rompante la meblojn survoje, fortrenante la liton
de sur ties kadro. Rakontofine, gxi ekprenis unue la kadavron
de la filino, suprensxovis gxin en la kamentubon kie gxi poste
malkovrigxis, tiam tiun de la maljunulino kiun gxi tuj forlancxis
kapon antauxen tra la fenestro.

Dum la simio alproksimigxis la fenestroklapon kun sia mutilita
sxargxo, la maristo kauxris sxokite sur la sucxilo kaj malsuprenglitante
(ne grimpante) laux gxia longo, revenis haste hejmen, timegante la
sekvojn de la bucxado kaj gxoje rezignante, en sia teruro, cxiun zorgon
pri la sorto de la orangutano. La vortoj auxditaj de la homoj sur la
sxtuparo estis la horor-kaj-timplenaj ekkrioj de la Franco intermiksitaj
kun la demona babilacxado de la bruto.

Mi havas preskaux nenion por aldoni. Devas esti ke la orangutano
eskapis el la cxambro pere de la sucxilo jxus antaux ol oni enrompis
la pordon. Gxi fermis la fenestron sendube gxin trapasante. Kaptis
gxin poste la posedanto mem kiu vendis gxin kontraux altega monsumo
cxe Botanik-Gxardeno (kiu ampleksas la Parizan bestogxardenon).
Lebonon oni tuj liberigis post nia rakonto pri la cirkonstancoj (kun
kelkaj komentoj de Dupino) cxe la buroo de Polica-Prefekto. Tiu
funkciulo, kvankam tre placxis al li mia amiko, ne sukcesis kasxi
sian cxagrenon pri la evoluturnigxo de la afero kaj sin permesis iom
sarkasmigxi pri la socia maldeco de homoj malbonvolantaj atenti siajn
proprajn aferojn.

"Li parolu," diris Dupino, opiniante ke ne necesas respondi. "Li
diskursu. Tio senzorgigos lian konsciencon. Suficxas al mi esti
venkinta lin en lia propra kastelo. Tamen, ke li malsukcesis solvi
tiun misteron ne estas mirindajxo kiel li supozas, cxar verfakte nia
amiko prefekto estas tro ruza por esti profunda. Lia sagxeco havas
nenian dauxrokapablon. Gxi estas entute kapo kaj neniel korpo, tiel
kiel ni vidas en bildoj pri Deino Laverno, aux, pli bone, entute kapo
kaj sxultroj, same kiel gadf