c flagellat ira mentem fluctus turbida tollens
Maeror aut captos fatigat aut spes lubrica torquet
Ergo cum caput tot unum cernas ferre tyrannos,
Non facit quod optat ipse dominis pressus iniquis. 10

II.

The kings whom we behold
In highest glory placed,
And with rich purple graced,
Compassed with soldiers bold;
Whose countenance shows fierce threats,
Who with rash fury chide,
If any strip the pride
From their vainglorious feats;
He'll see them close oppressed
Within by galling chains
For filthy lust there reigns
And poisoneth their breast,
Wrath often them perplexeth
Raising their minds like waves,
Sorrow their power enslaves
And sliding hope them vexeth.
So many tyrants still
Dwelling in one poor heart,
Except they first depart
She cannot have her will.

III.

Videsne igitur quanto in caeno probra uoluantur, qua probitas luce
resplendeat? In quo perspicuum est numquam bonis praemia numquam sua
sceleribus deesse supplicia. Rerum etenim quae geruntur illud propter quod
unaquaeque res geritur, eiusdem rei praemium esse non iniuria uideri
potest, uti currendi in stadio propter quam curritur iacet praemium corona.
Sed beatitudinem esse idem ipsum bonum propter quod omnia geruntur
ostendimus. Est igitur humanis actibus ipsum bonum ueluti praemium commune
propositum. Atqui hoc a bonis non potest separari neque enim bonus ultra
iure uocabitur qui careat bono; quare probos mores sua praemia non
relinquunt. Quantumlibet igitur saeuiant mali, sapienti tamen corona non
decidet, non arescet. Neque enim probis animis proprium decus aliena
decerpit improbitas. Quod si extrinsecus accepto laetaretur, poterat hoc
uel alius quispiam uel ipse etiam qui contulisset auferre; sed quoniam id
sua cuique probitas confert, tum suo praemio carebit, cum probus esse
desierit. Postremo cum omne praemium idcirco appetatur quoniam bonum esse
creditur, quis boni compotem praemii iudicet expertem? At cuius praemii?
Omnium pulcherrimi maximique. Memento etenim corollarii illius quod paulo
ante praecipuum dedi ac sic collige: cum ipsum bonum beatitudo sit, bonos
omnes eo ipso quod boni sint fieri beatos liquet. Sed qui beati sint deos
esse conuenit. Est igitur praemium bonorum quod nullus. deterat dies,
nullius minuat potestas, nullius fuscet improbitas, deos fieri. Quae cum
ita sint, de malorum quoque inseparabili poena dubitare sapiens nequeat.
Nam cum bonum mal