por la vojeto, li auxdis la sonon de gxoja ridado ehxata de la rokoj. Li
haltis, sentante iom da timo, kaj unue, nature, liaj pensadoj turnigxis
al la viskio kiun, prudente, li jam antauxkasxis. "Kaj tamen, pro mi ne
scias kiu kialo, tio ne havas viskian sonon," diris la vetludisto. Nur
kiam li ekvidis la flamricxan fajron tra la ankoraux blindiga sxtormo
kaj la homaron cxirkaux gxi, li atingis la konvinkon ke temis pri
"tauxga gajeco."

Cxu S-ro Okhursto kasxis siajn kartojn kun la viskio kiel ion
malrajtantan eniri libere la komunumon, tio mi malkapablas diri.
Certe estas, laux la dirajxo de Patrino Sxiptono, ke li "ne diris
kartojn solan fojon" dum la vespero. Felicxe, oni forgesigis la tempon
helpe de akordiono, eligita iom pompe fare de Tocxjo Simsono el lia
pakajxo. Malgraux kelkaj malfacilajxoj rilate al la manipulado de tiu
instrumento, Pinjo Vudzo sukcesis pluksonigi plurajn malbonvolajn
melodiojn el ties klavoj, akompanate de la Naivulo ludanta paron da
ostaj kastanjetoj. Sed la krona festajxo de la vespero prenis la formon
de kruda kamparpregxeja himno kiun la geamantoj, interplektinte la
manojn, kantis kun grandaj seriozo kaj bruo. Mi timas ke ia spita tono
kaj misiista ritmo de ties refreno, anstataux ajna pia kvalito, igis
gxin rapide infekti la ceterajn, kiuj partoprenis finfine en la kantado:

Mi fieras vivi servante la Sinjoron,
Kaj mi celas morti en Lia armeo.

La pinarboj sxanceligxis, la sxtormo kirligxis kaj skuigxis super la
mizera homaro, kaj la flamoj de ilia altaro saltis cxielen, kvazaux
simbolante ian voton.

Je noktomezo la sxtormo mildigxis, la ruligxantaj nuboj disapartigxis
kaj la steloj brilegis forte super la dormanta kampadejo. S-ro Okhursto,
kies profesiaj kutimoj ebligis lin vivi kun la plej malgranda kvanto
da dormado, kvankam dividinte la vacxon kun Tocxjo Simsono, sukcesis
iel sxargxi sin per la pli granda parto de tiu devo. Li pardonpetis al
la Naivulo, dirante ke "ofte li pasigis semajnon sen dormi." "Farante
kion?" demandis Tocxjo. "Pokeron!" respondis Okhursto sentence. "Kiam
viro havas sinsekvon da bonsxanco--nigrula bonsxanco--li ne lacigxas.
La bonsxanco cedas la unua. La bonsxanco," aldiris la vetludisto, "estas
strangajxego. Vi scias certege pri gxi nur tion ke gxi devas sxangxigxi.
Kaj estas ekscii kiam gxi sxangxigxos kio sukcesigos vin. Ni spertis
sinsekvon da malbonsxanco ekde nia foriro el Poker-Ebenajxo--vi aperas
ke jen ankaux vi enfalas gxin. Se vi