tendi." Li ne laboris tiun tagon; kaj
kiam la sinjoroj ne plu bezonis la "forpasxinton," li forportus lin. "Se
estas iuj ajn," li aldiris en sia simpla serioza maniero, "bonvolantaj
partopreni en la cer'monio, ili rajtas alveni." Eble estis pro senso de
humuro, kiu, kiel me jam sugestis, estis trajto de Sablo-Baro--eble
estis pro io ecx pli bona ol tio, sed du trionoj de la lantantoj
konsentis tuj pri la invito.

Estis tagmezo kiam la kadavro de Tenesio estis liverita en la manojn de
lia partnero. Dum la cxaro apudigxis al la fatala arbo, ni konstatis
ke gxi enhavis krudan oblongan skatolon--versxajne faritan el sekcio
de kluzo--kaj duone plenigitan je arbosxelo kaj pinkvastoj. La cxaro
estis cetere ornamita per salikstikajxoj kaj cervokularbaj floretoj.
Kiam la korpo estis kusxigita en la skatolo, la Partnero de Tenesio
kovris gxin per peco da gudrita dreliko, kaj suprensidigante sin
serioze sur la mallargxan antauxsegxon, kun la piedoj sur la timonoj,
antauxenpeletis la azeneton. La ekipajxo antauxenigxis malrapide, je
tiu deca ritmo kiu estis kutimo cxe Jxaninjo ecx sub malpli solenaj
cirkonstancoj. La viroj--duone scivoleme, duone sxerceme, sed cxiuj
bonhumore--lauxpromenis apud la cxaro, iuj antaux, iuj iom malantaux
la malbela katafalko. Sed cxu pro la mallargxigxado de la vojo cxu pro
iu aktuala senso de deco, dum la veturilo preterpasis, la kompanio
maldevancigxis duope, tenante la pasxritmon, kaj alie alprenante la
eksteran aspekton de ceremonia procesio. Jacxjo Folinzbeo, kiu dekomence
ludis funebran marsxon en muta sxajnigo sur imaga trombono, cxesis pro
manko de simpatio kaj alttakso--maldisponante eble pri la kapablo de la
auxtenta humoristo sin kontentigi gxuante sian propran sxercadon.

La vojo lauxiris tra Griza Kanjono, nun vestita en funebra drapirajxo
kaj ombroj. La rugxlignoarboj, enterigante siajn mokasenigitajn piedojn
en la rugxa tero, staris Indianvice laux la irejo, trenante maldelikatan
benon el siaj klinigxantaj brancxoj sur la preterpasantan mortveturilon.
Leporo, surprizite en senhelpan malfaradon, sidigxis rektadorse kaj
pulsante en la lauxvojaj filikoj dum la funebrantaro preterpasis.
Sciuroj hastis atingi sekuran spektadlokon en pli aliaj brancxoj; kaj la
blugaroloj, etendante siajn flugilojn, papiliumis avangarde antaux ili
gxis tiuj atingis la antauxlimon de Sablo-Baro kaj la solan kabanon de
la Partnero de Tenesio.

Vidate sub pli favoraj cirkonstancoj, gxi ne estintus gajiga loko.