Kogato vleze v uchilishtnija dvor i mina pod prozorcite
na svoja klas, tam se chuvashe strahoten shum. Vlizajki prez
vratata, se spyna v zakachalkata, udari glavata si i edva ne
padna. Lud smjah se iztrygna ot gyrdite na syuchenicite mu,
koito ne bjaha po mestata si, a se zamerjaha s tebeshiri.
Interesno! Njamashe nikakyv uchitel v stajata.
- Ja go vizh ti! Toj znael, che shte gubim i si idva za
vtorija chas, a na nas ne kazva!
- Otkyde shte znam, be! Ne vizhdash li, che se uspah.
Edin tebeshir go udari, posle gybata premina na
santimetri ot glavata mu.
- Po-leko, be! Po djavolite! Pyrvo shte izbiete horata sys
zakachalkite, a posle gi dovyrshvate s tebeshiri!
- Stiga si vikal, be, Emo! Ne vizhdash li, che ne iskah da
udarja teb! - izvika Kiro.
- Celi` se po-dobre! - izkreshtja jadosano Emo. -
Mozhesh da udarish njakogo i v okoto!
- E, hajde! Njama da udarja nikogo.
Emo ostavi chantata si na poslednija chin, pogledna
chasovnika si, sedna na svoeto mjasto i otegcheno se protegna.
Imashe oshte trijset minuti do vtorija chas, zaedno s
mezhduchasieto. Toj se nadigna, postavi chasovnika si pak v
dzhoba (zashtoto go noseshe vinagi tam), izvadi uchebnika si po
astronomija i zapochna da go razglezhda. Sledvashtija chas
imaha pri fizichkata i zatova toj reshi da vidi pone zaglavieto na
uroka.
- O-o! Emo! Cheti, cheti! Kojto uchi, shte spoluchi -
provikna se Kiro ot drugija kraj na stajata, sednal na katedrata.
Toj igraeshe barbut s oshte dve momcheta.
- Ja mlykvaj, be, komardzhija! - ozybi mu se Emo.
- A ela da vidim, dali shte me biesh na barbut, pyk
togava vikaj! - kaza Kiro.
Zashto pyk ne! Shte te natupam i shte ti vzema vsichkite
stotinki.
- Gledaj da ne vzema tvoite!
- Abe, s men pone na barbut ne mozhesh da se merish.
- Ja go gledaj ti!
- Hajde, shte igraem li?
- Dobre, samo che imash li pari?
- Kolkoto iskash!
- Shte vidim.
- Hajde, po-byrzo, zashtoto njamame vreme!
- Dobre, zapochvame. Shte igraem samo dvamata. Eli,
ela da pishesh.
- Idvam.
- Karaj, da vidim koj shte byde pryv - Kiro podade
zarovete na Emo.
Emo gi raztyrsi v dvete si shepi i gi ostavi na katedrata.
- Ja! Tri shestaka! De da mi gi beshe hvyrlil njakyde
nakraja! - provikna se Kiro, kojto vinagi si beshe shumen.
- Ha da vidim ti ka