g doodde,--zoo heette ook de vader van Siegfried in de
duitsche sagen, en ook de noorsche Siegfriedsage noemt den held
Siegmond's zoon. De vader van Siegfried zoowel als die van Helgi,
Hondingsdooder, heet in de eddaische fragmenten "Welsingenkind". Wel
was Jerdis de moeder van Siegfried volgens noorsche overlevering, en
Sieglinde volgens de zuidelijke, maar Jerdis beteekent Zwaardvrouw,
en ook Sieglinde's naam wijst op strijd en overwinning. En in den
noordelijken sagevorm, waar Helgi de zoon van Zwaardwacht is, heet
Sieglinde zijn moeder.

Maar afgezien van deze namen, die, door de in onderlinge wisselwerking
met elkander staande overleveringen der Germanen van het Noorden
en het Zuiden, kunnen zijn verward,--de Helgi's en Siegfried zijn de
zonnehelden, tot helden geworden zonnegod. Een Eddalied noemt Siegfried
zelfs "vriend van Freyer", en Siegrune verwelkomt Helgi met de woorden:
"Gij moogt u verheugen, gij lieveling van den zonnegod". Zij strijden
tegen de machten van de duisternis, mogen dezen Hondingen heetten of
Nevelingen zijn. Helgi doodt de zonen van Grijswolk, die Siegrune
bedreigden, en hij wint "het rijke meisje" voor zich,--Siegfried
velt Fafner, die zijn schatten bewaarde in zijn donkere hol,--zoo
bevrijdde Dagdrager Goudvreugde uit de macht van den winter.

De Heldenzangen zijn zangen van liefde, en van ondergang ter
verheerlijking. Het eeuwige probleem van de natuur: het opbloeien,
vruchten dragen en weer sterven der aarde is hier menschelijkheidzang
geworden van verlangen naar liefde en van dood. Siegrune bekende aan
Helgi, dat zij hem beminde, dat zij hem alleen liefhad reeds voor zij
hem zag,--Brunhilde verloofde zich met den held zonder vrees, die reed
op Grani's goudbeladen rug,--nog voor zij hem kende. Om die helden was
vrouwelijkheid, nog voor hun oogen de vrouw hadden gezien. Brunhilde
volgt Siegfried in den dood, ook Siegrune legt zich bij Helgi in het
graf, en het geeft hem de macht naar Walhalla te rijden, en Siegrune
leeft niet lang meer daarna. Wel bleef Svaba, de geliefde van Helgi,
Zwaardwacht's zoon, nog in leven, toen haar held gestorven was,
maar zij bleef hem getrouw en wilde de liefde van een anderen man
niet nemen: zoo volgde ook zij dus den held, dien zij liefhad.

Als de helden zich de Walkuren verworven hebben nadert het einde:
als de zon haar hoogste punt heeft bereikt komt de tijd van den
herfst. Wat in de godenliederen de wedergeboorte zou zijn, het weer
opleven van de aar