deteriora sequor. Ovid.

1634. Nemo laeditur nisi a seipso.

1635. Multi se in inquietudinem praecipitant ambitione et cupiditatibus
excaecati, non intelligunt se illud a diis petere, quod sibi ipsis si
velint praestare possint, si curis et perturbationibus, quibus
assidue se macerant, imperare vellent.

1636. Tanto studio miseriarum causas, et alimenta dolorum quaerimus,
vitamque secus felicissimam, tristem et miserabilem efficimus.
Petrarch. praefat. de Remediis, &c.

1637. Timor et moestitia, si diu perseverent, causa et soboles atri humoris
sunt, et in circulum se procreant. Hip. Aphoris. 23. l. 6. Idem
Montaltus, cap. 19. Victorius Faventinus, pract. imag.

1638. Multi ex maerore et metu huc delapsi sunt. Lemn., lib. 1. cap. 16.

1639. Multa cura et tristitia faciunt accedere melancholiam (cap. 3. de
mentis alien.) si altas radices agat, in veram fixamque degenerat
melancholiam et in desperationem desinit.

1640. Ille luctus, ejus vero soror desperatio simul ponitur.

1641. Animarum crudele tormentum, dolor inexplicabilis, tinea non solum
ossa, sed corda pertingens, perpetuus carnifex, vires animae
consumens, jugis nox, et tenebrae profundae, tempestas et turbo et
febris non apparens, omni igne validius incendens; longior, et pugnae
finem non habens--Crucem circumfert dolor, faciemque omni tyranno
crudeliorem prae se fert.

1642. Nat. Comes Mythol. l. 4. c. 6.

1643. Tully 3. Tusc. omnis perturbatio miseria et carnificina est dolor.

1644. M. Drayton in his Her. ep.

1645. Crato consil. 21. lib. 2. moestitia universum infrigidat corpus,
calorem innatum extinguit, appetitum destruit.

1646. Cor refrigerat tristitia, spiritus exsiccat, innatumque calorem
obruit, vigilias inducit, concoctionem labefactat, sanguinem
incrassat, exageratque melancholicum succum.

1647. Spiritus et sanguis hoc contaminatur. Piso.

1648. Marc. vi. 16. 11.

1649. Maerore maceror, marcesco et consenesco miser, ossa atque pellis sum
misera macritudice. Plaut.

1650. Malum inceptum et actum a tristitia sola.

1651. Hildesheim, spicel. 2. de melancholia, maerore animi postea
accedente, in priora symptomata incidit.

1652. Vives, 3. de anima, c. de maerore. Sabin. in Ovid.

1653. Herodian. l. 3. maerore magis quem morbo consumptus est.

1654. Bothwallius atribilarius obiit Brizarrus Genuensis hist. &c.

16