um, et
lachrymans morior, &c.

1748. Ad Marinum.

1749. Boethius.

1750. Initium caecitas progressum labor, exitum dolor, error omnia: quem
tranquillum quaeso, quem non laboriosum aut anxium diem egimus?
Petrarch.

1751. Ubique periculum, ubique dolor, ubique naufragium, in hoc ambitu
quocunque me vertam. Lipsius.

1752. Hom. 10. Si in forum iveris, ibi rixae, et pugnae; si in curiam, ibi
fraus, adulatio: si in domum privatam, &c.

1753. Homer.

1754. Multis repletur homo miseriis, corporis miseriis, animi miseriis, dum
dormit, dum vigilat, quocunque se vertit. Lususque rerum, temporumque
nascimur.

1755. In blandiente fortuna intolerandi, in calamitatibus lugubres, semper
stulti et miseri, Cardan.

1756. Prospera in adversis desidero, et adversa prosperis timeo, quis inter
haec medius locus, ubi non fit humanae vitae tentatio?

1757. Cardan. consol. Sapientiae Labor annexus, gloriae invidia, divitiis
curae, soboli solicitudo, voluptati morbi, quieti paupertas, ut quasi
fruendoriun scelerum causa nasci hominem possis cum Platonistis
agnoscere.

1758. Lib. 7. cap. 1. Non satis aestimare, an melior parens natura homini,
an tristior noverca fuerit: Nulli fragilior vita, pavor, confusio,
rabies major, uni animantium ambitio data, luctus, avaritia, uni
superstitio.

1759. Euripides. "I perceive such an ocean of troubles before me, that no
means of escape remain."

1760. De consol. l. 2. Nemo facile cum conditione sua concordat, inest
singulis quod imperiti petant, experti horreant.

1761. Esse in honore juvat, mox displicet.

1762. Hor.

1763. Borrheus in 6. Job. Urbes et oppida nihil aliud sunt quam humanarum
aerumnarum domicilia quibus luctus et moeror, et mortalium varii
infinitique labores, et omnis generis vitia, quasi septis
includuntur.

1764. Nat. Chytreus de lit. Europae. Laetus nunc, mox tristis; nunc
sperans, paulo post diffidens; patiens hodie, cras ejuians; nunc
pallens, rubens, currens, sedens, claudicans; tremens, &c.

1765. Sua cuique calamitas praecipua.

1766. Cn. Graecinus.

1767. Epist. 9. l. 7. Miser est qui se beatissimum non judicat, licet
imperet mundo non est beatus, qui se non putat: quid enim refert
qualis status tuus sit, si tibi videtur malus.

1768. Hor. ep. 1. l. 4.

1769. Hor. Ser. 1. Sat. 1.

1770. Lib. de curat. graec