plura habet.

1856. Erasm. Adag. chil. 3. cent. 7. pro. 72 Nulli fidentes omnium
formidant opes, ideo pavidum malum vocat Euripides: metuunt
tempestates ob frumentum, amicos ne rogent, inimicos ne laedant,
fures ne rapiant, bellum timent, pacem timent, summos, medios,
infinos.

1857. Hall Char.

1858. Agellius, lib. 3. cap. 1. interdum eo sceleris perveniunt ob lucrum,
ut vitam propriam commutent.

1859. Lib. 7. cap. 6.

1860. Omnes perpetuo morbo agitantur, suspicatur omnes timidus sibique ob
aurum insidiari putat, nunquam quiescens, Plin. Prooem. lib. 14.

1861. Cap. 18. in lecto jacens interrogat uxorem an arcam probe clausit, an
capsula, &c. E lecto surgens nudus et absque calceis, accensa lucerna
omnia obiens et lustrans, et vix somno indulgens.

1862. Curis extenuatus, vigilans et secum supputans.

1863. Cave quenquam alienum in aedes intromiseris. Ignem extinqui volo, ne
causae quidquam sit quod te quisquam quaeritet. Si bona fortuna
veniat ne intromiseris; Occlude sis fores ambobus pessulis.
Discrutior animi quia domo abeundum est mihi: Nimis hercule invitus
abeo, nec quid agam scio.

1864. Ploras aquam profundere, &c. periit dum fumus de tigillo exit foras.

1865. Juv. Sat. 14.

1866. Ventrocosus, nudus, pallidus, laeva pudorem occultans, dextra siepsum
strangulans, occurit autem exeunti poenitentia his miserum
conficiens, &c.

1867. Luke XV.

1868. Boethius.

1869. In Oeconom. Quid si nunc ostendam eos qui magna vi argenti domus
inutiles aedificant, inquit Socrates.

1870. Sarisburiensis Polycrat. l. 1. c. 14. venatores omnes adhuc
institutionem redolent centaurorum. Raro invenitur quisquam eorum
modestus et gravis, raro continens, et ut credo sobrius unquam.

1871. Pancirol. Tit. 23. avolant opes cum accipitre.

1872. Insignis venatorum stultitia, et supervacania cura eorum, qui dum
nimium venationi insistunt, ipsi abjecta omni humanitate in feras
degenerant, ut Acteon, &c.

1873. Sabin. in Ovid. Metamor.

1874. Agrippa de vanit. scient. Insanum venandi studium, dum a novalibus
arcentur agricolae subtrahunt praedia rusticis, agricolonis
praecluduntur sylvae et prata pastoribus ut augeantur pascua
feris.--Majestatis reus agricola si gustarit.

1875. A novalibus suis arcentur agricolae, dum ferae habeant vagandi
libertatem: istis, ut pascua aug