salve aurea nostris
Reddita lux oculis! Tuq. O, qui primus inane
Rupisti, et varia jussisti effervere flamma,
Adsis nunc, pater, et placidus tua numina firmes.
Da mihi vitai casus, saevosq. labores
Perferre, et cunctis tua nomina pandere terris,
Magne parens! et quum gelidis inamabilis alis
Summa dies aderit, tardae praenuntia mortis,
Cunctanti adspires animo, justosq. timores
Imminuas, ducasq. animam in tua regna trementem!"

Vix ea fatus erat; per nubes ales apertas
Devolat aetherio demissus ab axe satelles,
Alloquiturq. virum, placidoq. haec incipit ore:

Macte nova, Isacide, virtute; opus excipe magnum;
Afflatuq. Dei et praesenti; numine fortis
Perge, viamq. rape invictam per littora mundi.
Non tumidum mare, non saevi violentia belli,
Nec populi rabies, circumq. volantia tela,
Immotos quatient animos; sacrum omnia vincet
Auxilium, et praesens favor omnipotentis Olympi.
Graia tibi excussa cedet Sapientia crista,
Ore tuo devicta; trement regna excita late
Cecropis, et vario splendentia numine templa.
Te maesti aeterno reboantia murmure ponti
Agnoscent Melitae saxa, et quae pulcher Orontes
Arva secat, fluvioq. vigens Tiberinus amaeno,
Et vix Ausonium passura Britannia regnum.
Audiet Ionii littus maris, atq. ubi fluctus
AEgaei sonat, atq. ubi turbidus Hellespontus
Saevit, et angusta populos interstrepit unda.
O nimium dilecte Deo, cui concidit ingens
Oceani fragor, et rabidae silet ira procellae,
Pacatusq. cadit, infecto vulnere, serpens.
Perge, atq. immensum laudes diffunde per orbem.
Per freta, per flammas, per mille pericula, vade
Impavidus; miseros refice, atq. petentibus almam
Da requiem populis; animam pater ipse, laborum
Defunctam, Christumq. pari jam morte secutam
Excipiet, caeloq. novum decus inseret alto.

IV.

Coelestis Sapientia. HOR.

Qualem in profundi gurgitibus maris
Undaeque, ventique, et scopuli graves
Nautam lacessunt, et trisulca
Quae volitat per inane flamma,
Quum nulla amicis dat pharon ignibus
Fortuna; dum Nox signa per horridas
Diffundat auras, et benigna
Luna face imminuat tenebras:
Sic prima caecam gens hominum tulit
Ignara vitam: regna nec Elysi
Novere nec valles opacas
Tartareae timuere sedis;
Non spes futuri, non reve