e vrou zeid, je hebtme te veul eslagen veur dat oortje.
En vriend, na dat ikme bevoel, myn dunkt mee,
Dat ik al vry wat te veul, veur dat geld, lee;
Ik begeer gien onrechvaerdig goet, daerom zel ikje wat weer geven.
Zie, ik moet elk ien gelyk en recht doen, of ik kan niet gerust leven.

VECHTER.

Wel, kaerel, hoe is 't? hebje noch niet genoeg ehad.

HEERE.

Wel ik heb te veul ehad, zeg ik, verstaeje gien duits? kom, kom, verweerje.

VECHTER.

Wat?

HEERE.

Ja. dat, en dat, zie, als ik vecht, pas ik lustig wat te raken.
Nou zellewe onze rekening ereis te degen effen maken.

VECHTER.

Ik wou liever datje bankrot speulden, en betaaldeme nimmermeer.

HEERE.

Daer ben ik de man niet nae.

VECHTER.

De drommel vent, je handen komen zo hart neer.

MAIKEN.

Nou, dat zel hem heugen.

HEERE.

Zie zo, nou zel ik zorg dragen,
Dat je wyf over myn niet zel hebben te klagen.

VECHTER.

Ik wou datje maakten, dat ik ook over jou niet te klagen had, en datje
me los liet.

HEERE.

O, klaagje maatje? dan laet ikje op, ik wilje ook niet te veul geven niet.
Maar ofje evenwel miende, dat myn vuisten wat te hard neer ekomen waren.
Hoor, hoor: je kant 'er men op een aar tyd ereis veur laeten deur de brug
varen.
Nou moet ik nae 't schip. zo zinnewe dan kamp, doene we niet, kompeer?

VECHTER.

Jae. loop maar veur den duivel, en kom je leven niet weer.

_Heere binnen._

Dat was een starken drommel. hier wyf, je moetme een pleister langen.

MAIKEN.

Maar man, wat magje ook al an gaen vangen.
Hoe durfje zo by de lui komen, 't is schand en zond.
Zusken wang, zusken oog, de tanden uit de mond.
Nou! dat 's een tronitje.

VECHTER.

Zelje myn ien pleister langen? of hoe zel 't wezen?

MAIKEN.

Wat heb ik van me leven niet al gaten in die kop genezen.
Ik heb altyd zusken lap pleisters op voorraet, was ik 'er toch iens
of verlost,
't Hiele bakkes is me zo veul niet waerd, as 't me wel an pleisters
het ekost,
Hoe groot moetze wezen?

VECHTER.

Wel, dat hy dat altemaal kan dekken.

MAIKEN _leit hem een pleister op 't aanzicht_.

Nou zieje 'r schoon uit.

VECHTER.

Hoe duivel is 't? zelje noch mit me gekken?
't Is jou schult: je mochtme myn buik vol hebben laeten slaen,
Toe hy hem slaen liet. maar nou moet ik gaen.
Kom, duuwme wat op. we zelle mekaar daer nae wel spreken.

VIII. UITKOMST.

DAVIDJE, VECHTER, MAIKEN,
KLAARTJE, VREDERYK.

VECHTER.

Wat drommels kruy