Ja wel, ik moet 'et klagen, ik kan het niet verkroppen;
Eerst van een goet kaerel, die hem van zelf laet of kloppen:
Die geeftme myn huit vol slagen, en een blaeuw oog.
Daer nae komt 'er een ventjen, as een turfjen hoog,
Dat smyt men onder, of ik niemendal was; maar 't slimst van allen,
Zo ien ouwe vent, zen tanden waren al uit evallen:
Hy kon niet langer recht gaen: zulken bestevaar.
Zen handen beefden al, hy was wel tachtentig jaar,
Loof ik. en die komtme zo gemakkelyk dwingen.
Myn lieve wyf, kanneme zulke lui zo klein doen zingen,
Jy mocht de poppen in de kop krygen, en komme myn ook ereis op myn huit:
En dan was ik hiel bedurven. ik schay 'er liever betyds uit.

MAIKEN.

Van myn hebje gien noot, vaar, ik zelje niet deeren.

VECHTER.

Lieve tyd, had myn iemant dat vechten maar wat eer kunnen verleeren,
Ik had hem myn beste schat wel egeven, tot zyn loon.

MAIKEN.

Wel het is noch tyd, vaar: je zaken staen noch al even schoon.
As je maar oppassen wilt. en had iemant, dunktme, jou dat woeste leven
Zo verleert, je hoort niet te weten wat je hem noch zoud geven.
Zo 't je aars verleert is? men betert hem noit te laat.

VECHTER.

Verleert, ik verzekerje dat; ik hiel hem veur myn beste maat.
Maiken, zo ik wist, dat iemand, met weten,
Gezocht had, het vechten myn zo te doen vergeten;
Maar dat is nou zo niet, doch ik beloofje op myn trouw,
Dat ik het niet meer doen zel; maar ik zel met jou
Voortaen stil gaen leven: en passen op myn lappen.
En waerenze hier, dieme zo ofeklopt hadden: ik liet noch wel een
vaantjen tappen.

X. UITKOMST.

HILLEBRAND, HEERE, DAVIDJE,
VECHTER, MAIKEN, KLAARTJE,
VREDERYK.

HILLEB. HEERE. DAVIDJE.

Wel hier binnewe, maatje: en we drinken wel ereis ook.

VECHTER.

Hoe duiker is 't gelegen? droom ik? of is 't spook?

HEERE.

Neen, 't is gien spook: hier binne wy alle drie, dat zieje veur jou ogen.

VECHTER.

Wel, wie drommel, vrinden, het joului bewogen,
Datje myn zoo ofkloppen zoud? wat bin jy voor een gast?
Jy ouwe man?

HILLEBRAND.

Ik bin een slager.

VECHTER.

De duivel, dat 's werk datje past.
Ien slager, ien slager! me docht dat ik het voelde.
Jy hebt jou ambacht wel eleert; maar datje 't evenwel eens ofspoelden.
Kom, wyf, haal ereis bier.

MAIKEN.

Ik zel, vaar, strak, gaenewe in huis.

VECHTER.

Maar hoe heb ik 'et evenwel, mit jou lui? 't is dunktme niet recht pluis.
Ik heb 'er tegen drie evochten, dat weet ik wel, maar wist de