wakker.

"Jongen, zegt hij, doe ou geiwene vleeren aan, schiet ou nog ne kier
op d'eirde en kom mij zeggen wat dat er ginter nou gebeurt. En deze
kier 'n moet ou nie hoasten, zille. Informeer moar goed en blijf zeu
lange wig of dat 't neudig es.

Den ijngel trekt zijn beste vleeren aan, onze lieven Hiere zendt hem
'n wolke en hij komt er mee op d'eirde, aan 't Muizenhol!

--Nog ne kier aan 't Muizenhol, Soarelke?

--Nog ne kier aan 't Muizenhol, op 'n wolke!--Goed.--Den ijngel
kijkt rond, moar hij 'n zie niemand. Hij goat in d'hirbirge woar dat
hij de kier te veuren mee 't jonk vreiwevolk gesprongen en gedanst
ha; moar,... in ploatse van meziek en dans, 'n heurt hij nie anders
of schriemen en kloagen. Hij goa wig, komt in 'n ander hirbirge, goa
noar 'n boerenhof, in wirkmanshuizekes, moar,... woar dat hij euk
komt, overal, in ploatse van lachen, en dansen, en drijnken, es
't zuchten en kloagen en schriemen! De meinschen komen van alle
kanten noar hem toegeleupen en ze smieken en vallen op ulder kniens
veur hem, en dat hij toch dit bij ons Hiere zoe doen, en dat hij toch
dat aan ons Hiere zoe vroagen; enfin, doar 'n was gien beetse plezier
mier op de weireld; en d'ieste wolke die veurbij drijft schiet er hij
hem boven op en komt er weere mee in den Hemel.

"Kijk, kijk, kijk! ge zijt doar zeu geiwe weere! Het ou van deze
kier nie g'amezeerd. dan?" vroagt Sente-Pieter, die al grittende mee
zijn sleuters aan de peurte stoat.

"Nien ik, zille," zegt den ijngel; en mee zijn vleeren toe trekt hij
al druipsteirtende noar den treun van onze lieven Hiere.

"Ha, jongen, g'het opgepast van deze kier," zegt onze lieven Hiere.
"Hewel hoe es 't ginter nou? Wordt er nog altijd van mij nie
geklapt?"

"Joa 't, zille, lieven Hiere, 't wor zeker van ou geklapt! Ze 'n
klappen van nie anders mier," zegt al zuchtende den ijngel Gabriel.
"'t Es stanvastig: "Och Hier! alhier" en "och Hier! aldoar!" En
zuchten en schriemen en kloagen! en nievers gien beetste leute mier!
't Regent heule godsche doagen op de weireld, 't es er koud en
donker; de boeren hen de koeploag in ulder stallen, ulderen oest es
verhoageld en ulder eirdappels zijn aan 't vurten! Z' onsteken
kissen veur ou en ze doen beevoarten en ze zitten van den uchtijnk
tot den oavend in uldere kirkeboek te lezen! Enfin, 't es droevig om
t'heuren en te zien! 'K ben d'r van wiggeleupen!..."

Onze lieven Hiere zat 'n momentsje te peizen, mee zijn sluinkerhand
aan zijn veurheufd