nado de malsagxuloj; cxar ili ne scias, ke
ili agas malbone.

CXAPITRO V.

Ne rapidu kun via busxorkaj via koro ne rapidu
elparoli vorton antaux Dlo, cxar Dio estas en la
cxielo, kaj vi estas sur la tero; tial malmultaj estu
viaj vortoj. Cxar la songxo prezentigxas
per multe da agado, kaj parolo de malsagxulo konsistas
el multe da vortoj. Kiam vi faros promeson al Dio, ne
prokrastu gxin plenumi, cxar malagrablaj estas
malsatuloj; kion vi promesis, tion plenumu. Pli bone estas,
ke vl ne faru promeson, ol fari promeson kaj ne plenumi. Ne
permesu al via busxo pekigi vian korpon, kaj ne diru
al la sendito de Dio, ke gxi estas eraro; kial fari,
ke Dio kolerux pro via parolo, kaj ke Li detruu la
faron de viaj manoj? Cxe multo da songxoj kaj
vantajxoj estas ankaux multe da vortoj; sed vi
timu Dion. Se premadon de malricxulo kaj rompadon de
justeco kaj honesteco vi vidas en lando, ne miru, cxar
pli alta kontrolas pli altan kaj plej altai ilin
kontrolas. Kaj superecon en cxio havas tiu lando, en
kiu la regxo servas al la tero. Kiu amas
argxenton, tiu ne satigxos per argxento,
kaj kiu amas ricxecon, al tiu gxi ne donos
utilon; ankaux tio cxi estas vantajxo. Ju
pli estas da havo, des pli multaj estas gxiaj
konsumantoj; kaj kian profiton havas gxia mastro krom
vidi gxin per siaj okuloj? Dolcxa estas la dormo
de laboranto, cxu li mangxas malmulte aux
multe; sed trosateco ne lasas la ricxulon
dormi. Turmentan malbonon mi vidis sub la suno:
ricxecon konservatan por la malutilo de gxia
propra mastro. Kaj pereas tiu cxi ricxeco en
malfavoraj cirkonstancoj; naskigxas filo, kaj li
nenion havas en la mano. Kiel li eliris el la ventro de sia
patrino, tiel nuda li foriras, kiel li venis, kaj nenion li
elportas el sia laboro, kion li povus porti en la mano. Kaj
tio cxi estas turmenta doloro, ke kiel li venis, tiel
li foriras; kian do profiton li havas de tio, ke li laboras
por la vento? Kaj cxiujn siajn tagojn li konsumis en
mallumo, en multe da ekscitigxo, en malsano kaj
malagrablajxoj! Jen, kion mi vidis bonan, ke estas
bele mangxi kaj trinki kaj gxui plezurojn de
Cxiuj siaj laboroj, kiujn homo laboras sub la suno en
la malmultaj tagoj de sia vivo, kiujn donis al li Dio;
cxar tio estas lia apartenajxo. Kaj se al iu
homo Dio donis ricxecon kaj havon kaj donis al li la
povon konsumi ilin kaj preni sian parton kaj gxui
plezuron de siaj laboroj,--tio cxi estas
dono de Dio. Cxar ne longe li memoros la tagojn de sia
vivo, D