promissus.

In quarto libro tractantur objectus Judaici populi contra
ostensa in lib 2'o et 3'o et dantur et probantur in ipso
regulae certae istos objectus, et omnes alios objectus
Judaicos dissolvendi.

In quarto libro contra heresim Arii et Apollinarii
affirmantem quod in Christo anima humana non fuit,
divinitas loco animae in Christo erat: ad hoc, contra
heresim Manichaei dicentis Christum non verum corpus humanum
sed corpus fantasticum habuisse Scripturae testimonia
adducuntur, et consequenter contra heresim ponentem corpus
humanum in Christo fuisse et divinitas veluti indumentum ac
vestem sicut in angelis cum corpora humana assumuni; et
contra heresim Dioscori affirmantis naturam humanam in
Christo in divinam fuisse mutatam ex utroque Testamento
testimonia proferuntur.

Sextus liber ex Scripturis utriusque Testamenti ostendit
Spiritum Sanctum a Filio sicut a Patre procedere, quod a
Grecis et ab Armenis plerisque negatur.

Septimus liber probat ex Scriptura quod Romana Ecclesia sit
caput totius Ecclesiae Christianae.

Octavus liber de Sacramento baptismi et ejus forma plures
Armenorum quaestiones absolvit.

Nonus liber de Sacramentis Corporis Christi et Sanguinis,
Confirmationis et Unctionis plures quaestiones eorum
tractat.

Decimus liber de modis illicitis, conferendi et acquirendi
et detinendi dona Dei gratuita ac praeposituras Ecclesiae
quaestiones eorum pertractat, et an requiratur gratia Dei ad
habendum dominium.

Undecimus[29] liber de potestate absolvendi simplicis
sacerdotis, et de punitione animarum hominum impiorum ante
finale judicium quaestiones ipsorum dissolvit.

Duodecimus liber quaestiones Armenorum pertractat de
beatitudine animarum quorumdam justorum et de purgatione
aliquarum animarum ante finale judicium.

Liber decimus-tertius, quem propter Athanasium Graecum qui
negat Purgatorium adjeci, quatuor pertractat articulos, de
satisfactione, debita pro peccatis in vita et etiam post
hanc vitam.

Liber decimus-quartus tractat quaestiones Graecorum et
Armenorum de visione nuda atque clara divinae essentiae a
vere beatis quam negant plerique eorum.

Liber decimus-quintus objicit contra auctoritatem nostrae
Scripturae per contingentiam futurorum praenuntiatorum in