m hem nu onmogelijk voor,
daar van de eene zijde het gevoel van eigenwaarde en achting voor
den godsdienst niet veroorloofden de beschuldiging van gefingeerde
echtbreuk op zich zelf te nemen, en van den anderen kant kon hij nog
minder toelaten, dat de vrouw, die hij beminde en die hij vergeven had,
aangeklaagd en beschimpt werd. De wettige scheiding was onmogelijk,
ook nog om andere gewichtige redenen.

"Wat zou er, ingeval van zulk een scheiding, van den zoon worden? Hem
bij de moeder laten was onmogelijk; want deze gescheiden moeder zou
weldra haar eigen onwettige familie hebben, waaronder de positie en
opvoeding van den stiefzoon zeer waarschijnlijk betreurenswaardig
zijn zou. Hem echter bij zich houden? Hij wist, dat dit van zijn kant
wraakneming zou zijn, en deze wilde hij niet. Maar het meest onmogelijk
kwam hem de scheiding om den wil van Anna zelf voor. Dolly's woord
te Moskou, dat hij bij een scheiding slechts aan zich zelf dacht en
daarbij niet in aanmerking nam, dat hij er Anna door te gronde zou
richten, was hem in de ziel gevallen. En dit woord, in verband met
zijn onbaatzuchtige, vergevensgezinde stemming en met zijn liefde
voor de kinderen, verstond hij nu op zijn wijze. Zijne toestemming
tot scheiding beteekende voor hem zelf een ontzegging van het leven
en van de kinderen, en voor haar, haar den laatsten steun op den weg
van het goede ontnemen en haar in het verderf storten. Gescheiden,
zou zij zich, dat wist hij, met Wronsky vereenigen en deze verbintenis
zou onwettig en misdadig zijn; want voor de echtbreukige vrouw bestaat
er naar de wetten der kerk geen huwelijk, zoolang de echtgenoot leeft.

"Zij zal zich met hem vereenigen en na een of twee jaren zal hij
haar weer verlaten of zij zal een nieuwe minnarij aanknoopen,"
dacht Karenin. "En ik, omdat ik tot deze onwettige scheiding mijn
toestemming heb gegeven, zal de schuld van haar verderf dragen."

Hij geloofde dus geen woord van hetgeen Stipan zeide, op alles had
hij vele tegenwerpingen, maar hij hoorde hem aan in het bewustzijn,
dat zich in zijn woorden weder dat overmachtig ruw geweld deed hooren,
dat zijn leven leidde en waarvoor hij eindelijk toch zou moeten bukken.

"De vraag is nu deze, op welke voorwaarden ge u over een scheiding
wilt verstaan. Zij maakt op niets aanspraak en waagt niet u om iets
te verzoeken, zij laat alles aan uwe edelmoedigheid over."

"Mijn God, mijn God! Waartoe dit?" dacht Alexei Alexandrowitsch,
terwijl hij zich d