iror. Nam deteriora uelle nostri fuerit fortasse
defectus, posse contra innocentiam, quae sceleratus quisque conceperit
inspectante deo, monstri simile est. Vnde haud iniuria tuorum quidam
familiarium quaesiuit: 'Si quidem deus,' inquit, 'est, unde mala? Bona uero
unde, si non est?' Sed fas fuerit nefarios homines qui bonorum omnium
totiusque senatus sanguinem petunt, nos etiam quos propugnare bonis
senatuique uiderant, perditum ire uoluisse. Sed num idem de patribus quoque
merebamur? Meministi, ut opinor, quoniam me dicturum quid facturumue
praesens semper ipsa dirigebas, meministi, inquam, Veronae cum rex auidus
exitii communis maiestatis crimen in Albinum delatae ad cunctum senatus
ordinem transferre moliretur, uniuersi innocentiam senatus quanta mei
periculi securitate defenderim. Scis me haec et uera proferre et in nulla
umquam mei laude iactasse. Minuit enim quodam modo se probantis
conscientiae secretum, quotiens ostentando quis factum recipit famae
pretium. Sed innocentiam nostram quis exceperit euentus uides; pro uerae
uirtutis praemiis falsi sceleris poenas subimus. Et cuius umquam facinoris
manifesta confessio ita iudices habuit in seueritate concordes ut non
aliquos uel ipse ingenii error humani uel fortunae condicio cunctis
mortalibus incerta submitteret? Si inflammare sacras aedes uoluisse, si
sacerdotes impio iugulare gladio, si bonis omnibus necem struxisse
diceremur, praesentem tamen sententia, confessum tamen conuictumue
punisset. Nunc quingentis fere passuum milibus procul muti atque indefensi
ob studium propensius in senatum morti proscriptionique damnamur. O meritos
de simili crimine neminem posse conuinci!

Cuius dignitatem reatus ipsi etiam qui detulere uiderunt, quam uti alicuius
sceleris admixtione fuscarent, ob ambitum dignitatis sacrilegio me
conscientiam polluisse mentiti sunt. Atqui et tu insita nobis omnem rerum
mortalium cupidinem de nostri animi sede pellebas et sub tuis oculis
sacrilegio locum esse fas non erat. Instillabas enim auribus
cogitationibusque cotidie meis Pythagoricum illud [Greek: hepou theoi].[87]
Nec conueniebat uilissimorum me spirituum praesidia captare quem tu in hanc
excellentiam componebas ut consimilem deo faceres. Praeterea penetral
innocens domus, honestissimorum coetus amicorum, socer etiam sanctus et
aeque ac tu ipsa[88] reuerendus ab omni nos huius criminis suspitione
defendunt. Sed, o nefas, illi uero de te tanti criminis fidem capiunt atque
hoc ipso uidebimur a