. Ne Albinum consularem uirum praeiudicatae accusationis
poena corriperet, odiis me Cypriani delatoris opposui. Satisne in me magnas
uideor exaceruasse discordias? Sed esse apud ceteros tutior debui qui mihi
amore iustitiae nihil apud aulicos quo magis essem tutior reseruaui. Quibus
autem deferentibus perculsi sumus? Quorum Basilius olim regio ministerio
depulsus in delationem nostri nominis alieni aeris necessitate compulsus
est. Opilionem uero atque Gaudentium cum ob innumeras multiplicesque
fraudes ire in exilium regia censura decreuisset cumque illi parere
nolentes sacrarum sese aedium defensione tuerentur compertumque id regi
foret, edixit: uti ni intra praescriptum diem Rauenna urbe decederent,
notas insigniti frontibus pellerentur. Quid huic seueritati posse astrui
uidetur? Atqui in eo die deferentibus eisdem nominis nostri delatio
suscepta est. Quid igitur? Nostraene artes ita meruerunt? An illos
accusatores iustos fecit praemissa damnatio? Itane nihil fortunam puduit si
minus accusatae innocentiae, at accusantium uilitatis?[86] At cuius
criminis arguimur summam quaeris? Senatum dicimur saluum esse uoluisse.
Modum desideras? Delatorem ne documenta deferret quibus senatum maiestatis
reum faceret impedisse criminamur.

Quid igitur o magistra censes? Infitiabimur crimen, ne tibi pudor simus? At
uolui nec umquam uelle desistam. Fatebimur? Sed impediendi delatoris opera
cessauit. An optasse illius ordinis salutem nefas uocabo? Ille quidem suis
de me decretis, uti hoc nefas esset, effecerat. Sed sibi semper mentiens
inprudentia rerum merita non potest inmutare nec mihi Socratico decreto fas
esse arbitror uel occuluisse ueritatem uel concessisse mendacium. Verum id
quoquo modo sit, tuo sapientiumque iudicio aestimandum relinquo. Cuius rei
seriem atque ueritatem, ne latere posteros queat, stilo etiam memoriaeque
mandaui.

Nam de compositis falso litteris quibus libertatem arguor sperasse Romanam
quid attinet dicere? Quarum fraus aperta patuisset, si nobis ipsorum
confessione delatorum, quod in omnibus negotiis maximas uires habet, uti
licuisset. Nam quae sperari reliqua libertas potest? Atque utinam posset
ulla! Respondissem Canii uerbo, qui cum a Gaio Caesare Germanici filio
conscius contra se factae coniurationis fuisse diceretur: 'Si ego,' inquit,
'scissem, tu nescisses.' Qua in re non ita sensus nostros maeror hebetauit
ut impios scelerata contra uirtutem querar molitos, sed quae sperauerint
effecisse uehementer adm