sociata praestat et filium
illum dei facit, quod ille naturaliter non fuit (Novatian's teaching is
therefore like that of the Spanish Adoptionists of the 8th century), ut
principalitas nominis istius 'filius dei' in spiritu sit domini, qui
descendit et venit, ut sequela nominis istius in filio dei et hominis
sit, et merito consequenter his filius dei factus sit, dum non
principaliter filius dei est, atque ideo dispositionem istam anhelus
videns et ordinem istum sacramenti expediens non sic cuncta confundens,
ut nullum vestigium distinctionis collocavit, distinctionem posuit
dicendo. 'Propterea et quod nascetur ex te sanctum vocabitur filius
dei'. Ne si distributionem istam cum libramentis suis non dispensasset,
sed in confuso permixtum reliquisset, vere occasionem haereticis
contulisset, ut hominis filium qua homo est, eundum et dei et hominis
filium pronuntiare deberent.... Filius dei, dum filium hominis in se
suscepit, consequenter illum filium dei fecit, quoniam illum filius sibi
dei sociavit et iunxit, ut, dum filius hominis adhaeret in nativitate
filio dei, ipsa permixtionem foeneratum et mutuatum teneret, quod ex
natura propria possidere non posset. Ac si facta est angeli voce, quod
nolunt haeretici, inter filium dei hominisque cum sua tamen sociatione
distinctio, urgendo illos, uti Christum hominis filium hominem
intelligant quoque dei filium et hominem dei filium id est dei verbum
deum accipiant, atque ideo Christum Iesum dominum ex utroque connexum,
et utroque contextum atque concretum et in eadem utriusque substantiae
concordia mutui ad invicem foederis confibulatione sociatum, hominem et
deum, scripturae hoc ipsum dicentis veritate cognoscant". c. 21:
"haeretici nolunt Christum secundam esse personam post patrem, sed ipsum
patrem;" c. 22: "Cum Christus 'Ego' dicit (John X. 30), deinde patrem
infert dicendo, 'Ego et pater', proprietatem personae suae id est filii a
paterna auctoritate discernit atque distinguit, non tantummodo de sono
nominis, sed etiam de ordine dispositae potestatis ... unum enim
neutraliter positum, societatis concordiam, non unitatem personae sonat
... unum autem quod ait, ad concordiam et eandem sententiam et ad ipsam
charitatis societatem pertinet, ut merito unum sit pater et filius per
concordiam et per amorem et per dilectionem. Et quoniam ex patre est,
quicquid illud est, filius est, manente tamen distinctione ... denique
novit hanc concordiae unitatem est apostolus Paulus cum personaru