en. De
ministeries en andere gouvernementsgebouwen, de vreemde legaties en
paleizen maken hierop natuurlijk eene uitzondering. Deze zijn alle
gebouwd in westerschen stijl.

Het paleis van den Mikado daarentegen is echt Japansch. Het staat in
het centrum der stad, omringd door wallen en grachten. Oorspronkelijk
was het een fort, de sterkte der Tokagawa-regenten, gebouwd in de 13de
eeuw, toen Yeddo nog slechts een klein dorpje was. In 1868 werd deze
naam veranderd in Tokyo, hetgeen beteekent: "Oostelijke hoofdstad",
om het te onderscheiden van Saikyo of "Westelijke hoofdstad", den
naam, ter zelfder tijd aan Kyoto gegeven. Verscheidene malen door
brand vernield, dateert het tegenwoordige gebouw slechts van 1889.

Wij besloten, voor de curiositeit eens in een Japansch logement
te overnachten. Ook voor de deur van zoo'n logement staat het vol
klompjes. Binnenshuis draagt de Japanner sandalen van gevlochten
stroo, zonder de vroeger vermelde verhoogingen er onder. Het loopen
op die klompjes--waarbij wij gevaar zouden loopen onze enkels te
verstuiken--is nu juist niet elegant, daar de voeten binnenwaarts
gekeerd zijn. Ook geeft het een eenigzins hulpeloos idee, vooral bij
vrouwen, ofschoon ze er toch vrij vlug op voort kunnen en het nog
een zeer groot verschil maakt met de hulpeloosheid hunner Chineesche
zusteren, die zonder steun bijna niet kunnen loopen op haar walgelijk
verminkte voetstompjes. Alles wijst er echter op, in den tegenwoordigen
tijd, dat China ontwaakt, en zoo is er ook pas eene vereeniging
opgericht tegen die gruwelijke misvorming. Les idees marchent!

In het eerste logement, waar wij afstapten, sprak men bijna
geen Engelsch, in het tweede kon men ons geen europeesche tafel
verstrekken. Bovendien zag de kamer, waarin ik een kijkje nam,
na mijne schoenen te hebben uitgetrokken, er wel netjes, maar zeer
ongezellig uit, doordat zoowel stoelen als tafel ontbraken. Bedden
waren er ook niet; men slaapt op den grond op matten en kussens, en
eet op zijn kamer met houten of beenen stokjes, terwijl men daarbij
zijne houding voor 't kiezen heeft. Het leek ons minder aangenaam toe,
en ten slotte kwamen wij toch weer in het Hotel Metropole terecht,
alwaar wij onze vermoeide ledematen op een behoorlijk bed uitstrekten
en vervolgens lunchten in een vroolijke zaal, uitzicht gevende op de
haven, onder tal van slingerende "poenka's", door bedienden buiten
de zaal in beweging gebracht.

Een kleine lofrede op de hotels in Ja