co, he?"

"Vi bone scias ke ne," ekkriis la Princo. "Mi devas diri, Baptopatrino,
ke vi montras strangan guston elektante amikojn."

"Cxiu laux sia prefero," senzorge respondis Kopeto. "Mi supozas, ke pli
grandan plezuron faris al vi tiu stulta meduzo, aux tiu melankolia
latuna simio, aux tiu torditulo; li estas belulo, cxu ne?"

"Mi ja sxatis ilin," brave respondis la Princo; "tiel bonkoraj ili
estis. Cxu ili ankaux estas viaj amikoj, Baptopatrino?"

"Nu, jes," diris la feino, dum la okuloj petoleme briletis, "mi opinias
ke mi povas diri, ke ni estas iom intimaj."

"Mi duone konjektis," iom timeme provdiris Vanc', "ke ili cxiuj eble
estas vi, Baptopatrino."

"Eble vi kredas, ke mi estas speco de vivanta tabelo de multobligado,"
sxi akre respondis, "aux ke mi posedas tiom da vivoj, kiom ia kato.[4]
Flankeparolante, cxu vi nun povas nomi la limojn de la regno?"

[Piednoto 4: Vidu noton, p. 80 (pn. 3).]

"Mi devus povi ilin nomi," respondis la Princo, "mi cxirkauxiris la
tutan regnon piede."

"Nu," respondis la Baptopatrino, "sendube la irado ne malutilis al vi.
Tio rememorigas al mi: cxu vi jam spertis suficxon?"

"Ho, mi petas, Baptopatrino," kriis Vanc', "mi spertis suficxe da cxio,
krom amikeco; kaj ho, Baptopatrino, se vi nur sciigus al mi kiel
resxangxi miajn parencojn, ja estas nenio kion mi ne farus. Kredu min,
kara Baptopatrino, mi estas knabo tre malsimila al tiu, kiu ne volis
lerni la landlimojn, kaj kiu deziris konatigxi kun la Blua Sorcxisto;
vere mi estas."

"Ha, ha!" mokridis la feino, kvankam en si mem sxi ne estis pri li
malkontenta. "Cxiuokaze, vi estas knabo multe pli malpura. Cxu vi lavis
la vizagxon dum via foresto?"

"Mi timas ke mi ne lavis gxin tre ofte," konfesis la humiligxinta
Princo. "Vi scias, tiom da aliaj aferoj okupis mian cerbon,
Baptopatrino."

"Ba!" ekkriis la feino. "Iru por bani!"

"Sed la korteganoj, Baptopatrino," timeme petis la Princo, "la
longedauxra malgrandeco certe ilin tedegis."

"Fi, fi!" akre kriis la Baptopatrino, "kiel sencxese vi ja kantacxas la
saman kanton. Tio estas tre maldeca. Tamen, cxar tio ne estas por vi
mem, mi konsentas diri al vi, ke gxi estas tre simpla afero, se vi nur
scias gxin fari. Ili sidis kun vizagxo kontraux vizagxo, kiam ili
malgrandigxis, cxu ne?"

"Jes," diris la Princo, rugxigxante.

"Turnu, do, por ili cxiuj, la dorson kontraux la dorso," malafable diris
la feino. "Mi supozis, ke iu malspritulo antauxlonge povus esti sufi