am quandam se transtulit [a. i. s. t. q. R2] nomine
Anginam; in qua insula fundato monasterio, multi undique properantes
fama sanctitatis eius eos attrahente[ deg.15] seruicium Dei mancipauerunt.
Sub stricta instruens regula, uultu et habitu, sermone et uita, se eis
in exemplum exhibuit. Erat enim tanquam aquila prouocans ad uolandam
pullos suos quantum ad contemplacionis sublimitatem; sed fraterna
humilitate sicut minus [unus R2] ex eis uiuebat. Erat enim in
spiritualibus meditacionibus suspensus ad supera; infirma tum
imbecillitate sic condescendebat ut quasi uideretur se inclinare
ad infima. Ipse quoque fide erat perfectus, caritate feruidus, spe
gaude[n]s, corde mitis, ore affabilis,[ deg.16] paciens et longanimis,
hospitalitate erat humanus, in operibus pietatis semper assiduus,
benignus, mansuetus, pacificus, sobrius, et quietus. Et ut multa
breui concludam sermone, omnium uirtutum erat ornatus decore. Hiis
et huiuscemodi sollicitum impendens studium Marie contemplacioni ac
Marthe erga temporalium dispensacionem ordinata succasione [succisione
R2] adimplebat officium. Nec potuit talis ac tante lucerne lumen sub
modio abscondi, sed circumquoque gracie sue splendore diffuso mundum
copiose illuminauerat irradiauit lumine.

16. Erat nihilominus prophecie spiritu inspiratus, quam ex
precedentibus et subsequentibus patet exemplis. Quadam namque die uox
cuiusdam nauigium postulantis aures ei[us] pulsauerat. Tunc ait
ad fratres; "Vocem," inquit "eius audio quem Deus uobis preficiet
abbatem; euntes ergo ipsum adducite." Illi itaque properauerunt, atque
ad portum peruenientes quendam adolescentulum illiteratum inuenirent.
Quem negligentes adducere ad sanctum uirum reuersi neminem nisi
adolescentulum illiteratum qui profugus in siluis errabat se inuenisse
asseruerunt. Sanctus autem Queranus ait; "Adducite" inquit "illum,
et nolite futurum pastorem uestrum despicere." Qui adductus Dei
inspiracione et sancti uiri instructione religionis habitum suscepit,
et per modum literas didicit. Ipse est enim sanctus Oenius, uir uite
uenerabilis: et, sicut sanctus ante predixit, fratribus per modum
prefuit.

[Sidenote deg.17: R2 129d]
[Sidenote deg.18: R1 164c]

17. Elapso denique tempore, quidam uir sanctus nomine Dompnanus,[ deg.17]
Mumoniensis genere, ad uirum Dei uisitandum peruenit. Cumque ab eo
sanctus Keranus causam aduentus scicitaretur, respondit se uelle locum
habere in quo Dominum [habere in Deo R2] secure posset seruire.