gewonden voorkomen
des voormiddags, toen zij hem met een bijna vijandigen blik de
portretten van haar zoon in Jawschins tegenwoordigheid uit de hand
had genomen, dit alles wekte zijn achterdocht op. Zoo wachtte hij
haar in haar salon.

Maar Anna keerde niet alleen terug. Zij bracht een arme nicht, een
oude vrijster, vorstin Oblonsky, mede. Dit was dezelfde dame, die
des voormiddags bij haar was geweest en met wie zij was uitgereden
om inkoopen te doen.

Anna scheen de bekommerde en onderzoekende uitdrukking op Wronsky's
gelaat in 't geheel niet te bemerken en vertelde hem vroolijk, wat ze
al zoo gekocht had. Maar hij zag, dat er iets in haar omging; in de
schitterende oogen, wanneer ze een oogenblik op hem rustten, lag een
gespannen aandacht en in haar woorden en gebaren dezelfde vlugheid
en aanvalligheid, die hem in den eersten tijd hunner kennismaking
zoozeer had aangetrokken.

Er was voor vier personen gedekt. Allen waren reeds bijeen toen
Tuschkewitsch nog met een boodschap van vorstin Betsy aan Anna
kwam. Betsy liet zich excuseeren, dat zij niet meer kon komen afscheid
nemen, daar zij ongesteld was, en verzocht Anna haar tusschen zeven
en negen te bezoeken. Wronsky zag Anna aan bij deze nauwkeurige
bepaling van den tijd, die toonde, dat er maatregelen genomen waren
om een ontmoeting met anderen te verhinderen. Maar Anna scheen dat
volstrekt niet te bemerken.

"Het spijt me, dat ik juist tusschen zeven en negen geen tijd heb,"
antwoordde zij met een nauwelijks merkbaar lachje.

"Dat zal de vorstin zeer spijten."

"Mij ook."

"Wil u Patti ook soms hooren?" vroeg Tuschkewitsch.

"Patti? Daar zegt u zoo iets! Ik zou er wel heen gaan, als ik wist,
dat ik nog een loge kon krijgen."

"Ik kan er u een verschaffen," sloeg Tuschkewitsch haar voor.

"Ik zou u bizonder dankbaar zijn," antwoordde Anna. "Wil u niet met
ons dineeren? Mag ik u aan elkander voorstellen?"

Wronsky trok nauwelijks merkbaar de schouders op. Hij verloor
zijn kalmte en kon Anna niet meer begrijpen. Waarom noodigde zij
Tuschkewitsch uit om te blijven dineeren en, wat meer beduidde, wat
wilde zij met een loge? Kon men er dan in haar toestand aan denken
naar een Patti-voorstelling te gaan, waar de geheele haar bekende kring
verschijnen zou? Hij zag haar verwijtend aan, maar zij antwoordde hem
met den zelfden uitdagenden, half vroolijken, half verslagen blik,
waarvan hij de beteekenis niet vatten kon.

Gedurende het diner was Anna opgewonde