l gesmolten en tot geld gestempeld.

In verhouding tot den omvang der stad, is het aantal der kerken
buitengewoon groot. Evenals te Venetie, wilde iedere familie haar eigen
kapel bezitten, die gaandeweg tot een kerk aangroeide; de Ragusanen
waren van oudsher bekend wegens hunne kinderlijke gehechtheid aan
de meest ongeloofelijke relieken. De menigte der relieken, in deze
onderscheidene kerken bewaard, gaat alle begrip te boven: ieder burger
van eenige beteekenis, die verre landen had bezocht, stelde er een
eer in, een of andere relikwie mede te brengen. De geschiedschrijvers
der republiek geven in hunne werken eene uitvoerige beschrijving van
al deze antieke overblijfselen, welke voor een groot deel geschenken
waren van de Koningen en Koninginnen van Bosnie en de doorluchtige
beschermers der republiek, die van eene bedevaart naar de heilige
plaatsen terugkeerden. Zij verhalen ook, dat na de overweldiging van
Bosnie, Servie, Bulgarije, Albanie en Griekenland door de Turken,
de kooplieden van Ragusa zich zooveel mogelijk beijverden om de
relikwien, die in handen der ongeloovigen waren gevallen, terug te
koopen en weder aan kerken of particulieren te verkoopen.

De meeste dier relieken worden tegenwoordig bewaard in eene ruime kapel
van de kathedraal, het Reliquarium genoemd. Het kost eenige moeite,
toegang tot die verzameling te verkrijgen. De kapel bevat zeer groote
rijkdommen, want bijna alle relikwien worden bewaard in kistjes,
bekers, doozen, monstransen van goud, zilver of rotskristal, die te
zamen eene zeer aanmerkelijke waarde vertegenwoordigen. In den regel
wordt de kapel niet dan op hooge feestdagen geopend, wanneer deze zaken
in statigen ommegang worden rondgedragen; tijdens de republiek mocht de
kapel niet worden geopend dan in tegenwoordigheid van twee senatoren.

Als men den Stradone ten einde wandelt en de stad door het reeds
genoemde wachthuis met den klokketoren verlaat, dan komt men, na
wederom door eenige bedekte wegen en vestingwerken te zijn gegaan, aan
de Zeepoort. Daar heeft men aan zijne rechterhand de haven van Ragusa,
zeer goed beschut en zeer schilderachtig, maar ook zeer klein en
alleen dienstig voor de visschersvaartuigen en de kleine kustvaart. De
schuiten, waarmede de bewoners der omliggende dorpen op marktdagen de
stad bezoeken, liggen ook in deze haven. De Zeepoort uitgaande, komt
ge ook in Borgho Plocce, waar de weg naar Trebinje begint; ge zijt
slechts op weinige schreden afstands van H