ile antecellere, atque
esse eundem et dicendi et sentiendi magistrum optimum, prorsus existimo;
cumque in excolendis his studiis aliquantulum ipse et operae et temporis
posuerim, libere tamen profiteor me, tua cum legam ac relegam, ea edoctum
esse a te, non solum quae nesciebam prorsus, sed etiam quae antea didicisse
mihi visus sum. Modeste itaque nimium de opere tuo sentis, cum juventuti
tantum instituendae elaboratum id esse contendis. Ea certe scribis, quae a
viris istiusmodi rerum haud imperitis, cum voluptate et fructu legi
possunt. Vetera quidem et satis cognita revocas in memoriam; sed ita
revocas, ut illustres, ut ornes; ut aliquid vetustis adjicias quod novum
sit, alienis quod omnino tuum: bonasque picturas bona in luce collocando
efficis, ut etiam iis, a quibus saepissime conspectae sunt, elegantiores
tamen solito appareant, et placeant magis.

Certe, dum Xenophontem saepius versas, ab illo et ea quae a te plurimis in
locis narrantur, et ipsum ubique narrandi modum videris traxisse, stylique
Xenophontei nitorem ac venustam simplicitatem non imitari tantum, sed
plane assequi: ita ut si Gallice scisset Xenophon, non aliis ilium, in eo
argumento quod tractas, verbis usurum, non alio prorsus more scripturum
judicem.

Haec ego, haud assentandi causa, (quod vitium procul a me abest,) sed vere
ex animi sententia dico. Cum enim pulchris a te donis ditatus sim, quibus
in eodem, aut in alio quopiam doctrinae genere referendis imparem me
sentio, volui tamen propensi erga te animi gratique testimonium proferre,
et te aliquo saltem munusculo, etsi perquam dissimili, remunerari.

Perge, vir docte admodum et venerande, de bonis literis, quae nunc neglectae
passim et spretae jacent, bene mereri: perge juventatem Gallicam (quando
illi solummodo te utilem esse vis) optimis et praeceptis et exemplis
informare.

Quod ut facias, annis aetatis tuae elapsis multos adjiciat Deus! iisque
decurrentibus sanum te praestet atque incolumem. Hoc ex animo optat ac
vovet

Tui observantissimus
FRANCISCUS ROFFENSIS.

Pransurum te mecum post festa dixit mihi amicus ille noster qui tibi
vicinus est. Cum statueris tecum quo die adfuturus es, id illi
significabis. Me certe annis malisque debilitatum, quandocunque veneris,
domi invenies.

_6 deg. Kal. Jan. 1731._

A Letter written by the Right Reverend Dr. FRANCIS ATTERBURY, late Lord
Bishop of Rochester, to M. ROLLIN, in commendation of this Work.

Reverend and most Learned Sir,